​Carles Campuzano

A Puigdemont non lle gustan os que teñen criterio propio. Cun encefalograma político plano, nuns momentos tan comprometidos para algún dos seus compañeiros -precisamente o daqueles aos que aconsellou que quedasen en Catalunya mentres el fuxía a Bélxica- agora decidiu enterrar a Convergència que lle fixo alcalde e deputado, apartando das listas electorais a aqueles que son máis intelixentes e mellores políticos que el.

Vou poñer un exemplo: Carles Campuzano. O home que xunto a Sánchez Llibre fixeron posible que o grupo parlamentario que dirixía Duran i Lleida levase ao cenit do poder o invento de Jordi Pujol, que serviu non soamente para que Catalunya superase a Euskadi no pelotón das autonomías, senón no logro, nada desdeñable, de que nada se podía facer na política española sen que houbese que chamar a Barcelona para solicitar o correspondente placet. De momento -que se saiba- ningún líder catalán ha logrado emular semellante fazaña e daquela economía puxante e europea só quedan as cinzas que deixaron as fugas masivas de empresas e capital.

Por se lles serve de algo, Campuzano é, ou era en Madrid, ademais dun portavoz formidable, o elo perdido para colectivos tan importantes como o dos discapacitados, que sempre o atopaban cando facía falta para botar unha man e reblandecer aos gobernos socialistas ou populares, cando se esquecían de cumprir as súas promesas orzamentarias que sempre, sempre, son cousa de vida ou morte no sobrevivir diario de tanta boa xente.

Se Puigdemont preguntase no Cermi, na ONCE ou en calquera asociación de persoas con algunha discapacidade se coñecen a Carles Campuzano, seguramente só escoitaría palabras de agradecemento a un labor discreto pero tremendamente efectiva. Hoxe sabemos que o parvo de Waterloo quere quitarllo de encima ninguneándolo nunha lista electoral.

A este xornalista parécelle unha solemne barbaridade e unha inxustiza política incalificable. Só quédame a esperanza que as urnas ensinen a este sátrapa de medio pelo a madurez da que sempre presumimos os cataláns. Este señor nin é Honorable nin un patriota. Só un ambicioso ao que lle interesa soamente a bonanza persoal á conta da dos seus concidadáns. Agora sáese coa súa, pero Catalunya perde.

Carles, grazas polo moito que fixeches na política e na vida, sobre todo para conseguir a utopía que nos permita alcanzar un mundo sen barreiras.

'Carles Campuzano' é un artigo orixinal de catalunyapress.es