​Ciudadanos, o partido da parábola dos talentos, segundo Rivera

As formacións políticas que inician a súa andaina neste campo, xeralmente empezan con humildade, servizo á cidadanía, ao seu país, achegar aire fresco, limpar a corrupción, implementar a transparencia... Para levar a cabo o proxecto, din contar coas persoas máis adecuadas e preparadas ah?

Todo iso, en principio, é unha teoría que moita xente pode chegar a crer, e ata poden chegar a votalos co obxectivo de que poidan poñer en práctica o proxecto marabilloso.

Ciudadanos, un partido nado en Catalunya cun candidato á Generalitat de Catalunya, Albert Rivera, que no inicio da súa vida política utilizou a súa propio espido físico nun cartel da súa campaña como candidato á Generalitat. A campaña imaxinativa, por falta de diñeiro, resultou todo un éxito. Representaba a un político novo cuxo mensaxe de frescura ilusionou a moitos votantes: quería cambiar a política, como outros moitos, cargarse a corrupción e gobernar para os cidadáns, imos mensaxe esperanzadora. Esas eran as súas intencións. Non lle foi mal ata agora. Con todo, as eleccións andaluzas e o seu pacto co PP e sobre todo, aínda que o neguen o seu relación con Vox para darlle aos populares a presidencia da Xunta e entrar no goberno andaluz, aínda que non o queira recoñecer ,o partido laranxa, marcou un antes e un despois que lle vai a pasar factura. Así o indican as enquisas, que non son a Biblia, pero que indican por onde poden ir as cousas para o partido que naceu como "socialdemócrata" e que foi inclinándose á dereita.

En plena campaña electoral das eleccións xerais, Ciudadanos foise á pesca de nomes que consideran pódenlles dar votos sen pararse a pensar que en moitos casos as persoas elixidas non representan os "valores" que tanto pregoaron ao longo da súa curta vida política.

Cazar en augas do PSOE e do PP está a ser a súa estratexia de "renovación" e de golpe á "corrupción".

Silvia Clemente, ata hai poucos días presidenta das Cortes de Castela e León, popular ata esa data e con pés de barro polos negocios do seu marido. O que fose presidente de Baleares, José Ramón Bauzá, tamén popular, foise con Rivera. No campo socialista, Joan Mesquida, ex director da Policía con José Luís Corcuera e con anos de militancia... A penúltima fichaxe, a nova promesa, Celestino Corbacho, o ministro do paro, o socialista que estivo militando 42 anos no socialismo catalán, primeiro coa Federación Socialista do PSOE e despois no PSC. Persoa que foi alcalde de L'Hospitalet, presidente da Deputación de Barcelona, ministro, deputado ao Parlament de Catalunya, onde o o seu agora compañeiro de filas Jordi Canas, cando soubo da súa volta dixo que era unha mala noticia para Catalunya. Pois ben, Corbacho, resentido por quedar sen cargos institucionais e no partido, colleu a de Comarruga. Como o definen algúns ex compañeiros que o coñecen ben "Corbacho vai á súa, é Corbacho, así de sinxelo".

O curioso das apostas de Rivera é que afirman que o que pretende é a achega de "talentos" á súa formación, esquécese dalgunha das súas afirmacións sobre Corbacho, do que chegou a dicir "á vista do seu labor, nunha empresa privada sería despedido". 

Con estas fichaxes igual o líder laranxa ha querido emular a parábola dos talentos, versión o profeta Rivera.

Non imos explicar agora o texto orixinal, pero si o significado da mesma, dicindo Deus confía os seus dons ou talentos aos homes coa obrigación de que os desenvolvan, que esperan unha resposta frutífera por parte de cada home e que a inactividade -por medo, exceso de preocupación ou covardía-, é criticada polo mesmo Jesús.

A parábola de Rivera sobre os talentos de Corbacho, Mesquida e compañía é un chiste en malo de Chiquito da Calzada, que só fai graza aos interesados.

Dicía fai un par de miles de anos, Diógenes o Cínico que "O único ben é o coñecemento, e o único mal a ignorancia."

'Ciudadanos, el partido de la parábola de los talentos, según Rivera' publicouse inicialmente en catalunyapress.es.