Estes últimos días, Ada Colau, a alcaldesa de Barcelona, tivo unha axenda moi completa e contraditoria. De visita a Roma para participar nunha reunión de alcaldes italianos para tratar o tema do bloqueo dos barcos de rescate e o problema dos inmigrantes. Aproveitando a viaxe coa tamén alcaldesa de Madrid, Manuela Carmena, pediron audiencia á súa Santidade e ao Vaticano fóronse as dúas. A Colau laica encantada de facerse a foto co máximo representante da igrexa católica.

Ada colau e manuela carmena ep

Carmena é unha muller coherente, declarouse no seu día non crente, pero afirmou que a presenza pública da relixión depende do que queiran os cidadáns, ela respectou sempre o feito relixioso. A súa relación con membros da igrexa foi correcta, como debe ser.

Ada Colau, no seu primeiro acto como alcaldesa na Festas da Mercè, anunciaba en tuit que á misa da Mercè á que sempre asistiron todos os alcaldes independentemente da súa cor política, non asistía por "convicción laica". A mesma convicción laica que impón no que se supón belén "tradicional" que se instala en datas do Nadal na praza de Sant Jaume e que descolocou a nenos e maiores cunhas figuras que ninguén identifica coas persoas que representa. O que practica Colau será un laicismo reaccionario? Iso parece. Con estes exemplos e algúns máis. Que fai Ada Colau visitando ao Papa Francisco? A alcaldesa atópase en plena campaña electoral e coas enquisas que non lle son favorables aproveita calquera ocasión para sacarlle rédito político. É unha contradición máis.

A alcaldesa, que quere estar presente en todas as salsas políticas, declárase publicamente non independentista, pero á vez, tontea con eles: nin branco, nin negro, senón todo o contrario, esa é a súa estratexia. Este domingo abría as portas da casa de todos a 400 alcaldes independentistas que pedían que o xuízo aos políticos presos sexa xusto. A xogada non lle saíu ben cando nun momento da súa intervención Colau lamentou que algúns dirixentes políticos definiran o acto como independentista, cando é un acto humanitario. Ao terminar o seu discurso, os asistentes gritaron reiteradamente "Independencia, independencia", o que a descolocou máis do que xa estaba.

A ambigüidade de Colau, segundo a definición dun amigo: "A ideoloxía desta alcaldesa é dual; é ela e o seu marido", así de sinxelo. O que teñen claro é que quere seguir ocupando a cadeira, o demais é acomodativo. Déixase guiar polo seu marido, que ten inclinacións independentistas, o seu amigo Jaume Asens, que tivo unha participación directa no mundo independentista, con visitas publicitadas aos políticos presos incluídas.

A contorna da alcaldesa foi nefasta, con Pisarelo á cabeza, que vendo como se presenta o futuro, decidiu apartase da queima e encabezar a lista ás eleccións europeas. Terá moitos defectos, pero parvo non é. Chéirase os desastres a quilómetros de distancia.

Así que, Colau, non se pode ser permanentemente contraditoria, ao final todo se acaba sabendo e os "amigos" adoitan facer as maiores xogadas. Hai que aclararse antes. Menos independentismo, máis xestión e a preocuparse das persoas que están a sufrir a diario desafiuzamentos. Eses que ela defendía ata chegar á alcaldía. Agora a defensa dela vai por outros camiños que nada teñen que ver cos pobres… Alcaldesa a ver se te aclaras. Non se pode estar en misa e repicando, como se adoita dicir. Sabe quen son os seus votantes? Parece que non.