O Doutor Luís Moreno, profesor de Investigación do Instituto de políticas e bens públicos, acaba de publicar neste diario un gran artigo sobre a controvertida figura do Relator que provocou un auténtico tsunami nos dirixentes da dereita española, e tamén unha agre polémica nas filas do PSOE que se opoñen á liña concesionista do Presidente Sánchez.

A receita do Profesor Moreno é moi sensata, e a súa definición da figura do relator académica. Nada que ver co epítetos de felón, traidor ou quero que se convoque o Consello político do meu partido, que manexaron diversos protagonistas nas últimas horas. Ao xornalista só preocúpalle unha cousa que ten moito que ver coa historia contemporánea do Reino de España: A desmedida ansia que padeceron, e agora reeditan, as dereitas económicas por salvarnos aos cidadáns dos males que elas din que nos afectan, en nome da patria, a bandeira ou a unidade de destino ante o universal que nos facían tragar cando eramos nenos no colexio cunha materia chamada Formación do Espírito Nacional que impartía durante tres longos cursos un señor adscrito á Xefatura Nacional do Movemento ou aos Sindicatos verticais. O tipo cobraba por iso, era o seu prevenda de camisa vella que encima redondeaba co noso sincero agradecemento, porque a súa materia era unha María que aprobabamos todos. Relixión, Formación do Espírito Nacional, francés e Ximnasia eran catro aprobados seguros a final de curso. Así saímos de políglotas, atléticos, relixiosos e antifranquistas do noso bacharelato elemental.

E por iso, aínda hoxe sobreviven políticos que ven España dunha soa forma e trátannos de levar á rúa a confrontarnos os uns contra os outros.

Tamén se albisca no panorama patrio outro tipo de salvadores, que son os que como o meu mestre dos veráns o Señor Zorelle dicía que a letra con sangue entra, especialmente cando a vara de medir tena o a súa man destra.

Non imposicion catalan

Eses, especialistas na súa verdade, a mellor de todas, son os malabaristas da realidade, xa que só conciben un país no que o goberno só pódeo presidir o seu líder que, sen contar con maiorías como as de Felipe González ou Aznar, empéñase en darlle aparencia de poder con escanos de cartón pedra trasmutados de bancadas que os militantes do seu partido detestan ideológicamente. Así lles vai aos do PSOE. Cabalgan sobre jamelgos desnutridos e cadavéricos e pretenden parecerse á cabalería rusticana. Señor Sánchez, os burros son burricáns e a moita honra que diría o tenro Platero, e o Puro Sangue son, como lle diría eu, os gobernos que teñen 176 deputados no Congreso e poden pactar, algo que só se consegue convocando eleccións e gañándoas. O dos orzamentos é unha artimaña que xa vai sendo hora que A súa Excelencia gárdella na chistera. Imos, que xa non coa e o relato xa resulta insoportable.

Ao PP, Cidadáns -pobres Cidadáns de Rivera, vaia pozo no que caestes!-, e para rematar aos neo franquistas de VOX só quédame suplicarlles que non nos volvan a salvar os seus consignas e os seus berros e sobre todo que non volvan repetir o erro de gravar cuñas radiofónicas como as que provocaron o desenvolvemento do independentismo catalán que tanto dano causou.

Así que Señorías, recuperen a sensatez da xente sinxela e dennos a todos os que estamos no medio de tanta mediocridade, a oportunidade de seguir con serenidade o Xuízo do Supremo aos instigadores do Procés que está a piques de comezar e ao que xa observa media Europa con notable mosqueo.

Que o Tribunal Europeo dos Dereitos Humanos non nos saque dentro duns meses as cores por intolerantes.e, mellor aínda, que os que se esconden tras a estelada ou a senyera non teñan nin un só argumento para perpeturase nos seus privilexios ancestrais nunha Catalunya multiracianal e mutilingüistica.