A tristeza que nos produciu a morte do neno Julen Roselló non embaza a xigantesca explosión de solidariedade de todas as persoas que participaron no seu rescate e a emocionante calidade humana dos seus conveciños e familiares.
Agora toca salvar aos seus pais da traxedia que sufriron e aprender todos deste sobresfuerzo colectivo, en todos os sentidos, coa convicción serena de que, todo o que se fixo, merecía a pena.
Unha sociedade como a nosa, tamén madura coas desgrazas, e leste é un caso moi evidente. Oxalá non haxa máis, pero os nenos, que, para iso inocentes, seguirán sendo travesos, e os seus pequenos descoidos, ás veces dannos estes e outros desgustos.
A Julen sempre lle lembraremos polo moito que choramos por el, xa que, sen coñecelo, adoptámolo co corazón e a fe do que cre nos milagres. Aos seus pais José e Vitoria, máis que nunca lle enviamos un abrazo de afecto eterno por ese fillo que perderon e que agora descansa en paz no ceo dos inocentes. Grazas Julen por unirnos a todos e ensinarnos a ser mellores persoas.
Escribe o teu comentario