Hoxe, cando todos discuten sobre o pacto andaluz do que VOX é o gran triunfador, o PP o mamporrero da fazaña, e Cidadáns o mentireiro do grupo, quero lembrar con emoción aos 144 mortos da traxedia de Ribadelago, que ocorreu hai 60 anos e pola que o franquismo e os seus herdeiros nunca pagaron ningunha peaxe, nin xudicial nin económico. A data en concreto foi un 9 de xaneiro de 1959, vinte minutos despois das 12 da noite.
Esquecer Ribadelago, e que en Lago de Sanabria envoltos no lodo aínda permanecen os esqueletos de 116 veciños arrastrados pola auga da presa, é negarse á evidencia de que unha mal chamada catástrofe natural fu un asasinato múltiple perpetrado por quen por gañar diñeiro fácil e rapidamente construíron unha presa con materiais inadecuados, a propósito de que así o facían para tentar facer, como xa se sabe, dunha hidroeléctrica todo o diñeiro posible, pero canto antes. O franquismo en estado puro.
Unha madrugada a presa rebentou. Todos sabían que estaba mal construída e aínda hoxe nos restos que quedan en pé pode comprobarse, sen dúbida, o que aquí escribimos con respecto e emoción. Os que se salvaron foi porque a súa casa estaba na zona alta do pobo, ou porque conseguiron empolicarse ao campanario da Igrexa e as súas rochas. Os máis anciáns resignáronse á súa desgraza porque non podían correr, mentres escoitaban como os seus animais agonizaban nas cuadras por decenas.
O Ditador tivo o callo de construír un novo poboado e concederlle aos sobreviventes que lle chamasen ao lugar Ribadelago de Franco, para logo cobrarlle unhas casas que dixeron que lles regalaban pola traxedia sufrida, máis parecidas a chabolas que a edificacións de novo cuño.
As axudas económicas nunca chegaron á xente, perdéronse polo camiño e só o leite en po que mandaron os norteamericanos axudou aos sobreviventes durante bastantes anos de miseria e abandono. Só a lei da Memoria Histórica, esa que se quere cargar o novo Tripartito andaluz, corrixiu a ignominia do 'nombrecito' e o Ribadelago de precaria construción deixou de ser de Franco, para rebautizarse co nome de Ribadelago Nuevo e... aí segue sen que ninguén faga xustiza aos seus mortos.
Esa é a España que nos espera se non espabilamos. Se non me cren, achegar a Zamora, a Ribadelago, e tómense un café coas familias e os sobreviventes que aínda quedan desa traxedia. Resultaralles moi proveitoso se é que teñen a intención de cambiar o voto nas próximas Xerais como é o seu dereito.
Quen sementa ventos... recolle tempestades.
A versión orixinal de 'Quen sementa ventos...', en catalunyapress.es
Escribe o teu comentario