Bo, pois a burra deu a luz no medio do pesebre e iluminounos unha estrela, que non veu de Oriente para non traernos aos Reis Meigos, nin sequera ao da Zarzuela, senón a Sánchez e os seus Ministros á Generalitat para que Pedro e Quim se "ajunten" e logo ceen cos empresarios de Fomento, que andaban bastante encabuxados polo plantón do inquilino da Zarzuela e dese Goberno que, celebrando un Consello de Ministros en Barcelona, non tiña previsto vir un día antes para compartir un bo menú gratuíto con quen move cos seus traballadores gran parte da economía catalá e española.

Final feliz, pois para as reunións institucionais e políticas, que inclúen, ademais, encontros entre 3 Ministros e 3 Consellers para que escenifiquen a maldita bilateralidad e, a partir de aí, que pase o que teña que pasar, porque aos CDR non os controla xa nin o mismísimo Puigdemont.

Este final contámosllo a Vds. a semana pasada, nesta mesma sección, engadíndolles todas as escenas de pose, que iamos vivir, ata chegar á conclusión prevista. Non ten ningún mérito pola nosa banda, porque a carraca que levamos vivindo nos últimos anos dá para iso e moitos máis coñecementos previos.

Teremos folga e lea nas rúas? Si, por desgraza, como cando o G-20 reúnese en calquera cidade do mundo, sexa a que sexa, e acompáñase dun gran despregamento policial. Todos manterán as súas posicións políticas e os cataláns, esteamos ou non de acordo co Procés, a palmaremos ese 21 de Decembro, con chegadas tarde ao traballo e monumentais cabreos individuais, pero, iso si, só coa seguridade indispensable, para que algún fanático non a tome con quen non estea de acordo coas reivindicacións, veñan de onde veñan.

Aos que pensan leala, pedímoslles acougo. A a policía, prudencia e firmeza ao mesmo tempo, algo realmente difícil, pero é que só aos bos profesionais pódeselles esixir o case imposible. A a xente, da que formamos parte, dicímoslles que estaremos con eles todo o día contando o que pase, custe o que custe, que para iso eliximos unha das profesións máis fermosas que existen, a de xornalistas.

E os políticos? Só atrévome a esixirlles que deixen de xogar cos sentimentos dos seus votantes e que acaben dunha maldita vez de marear ao país. A escenificación do Consello de Ministros en Barcelona é unha boa mostra do que eu entendo por mareo colectivo.