Andalucía vota

Vinme a Antas, un pequeno municipio de Almería duns 3.400 habitantes. Como todo o mundo sabe, menos os políticos, Almería é a provincia máis esquecida pola elite que gobernou Sevilla desde que se constituíu a Xunta presidida por Rafael Escuredo. Vin a descansar na miña pelexa diaria contra o cancro, pero sobre todo para vivir ‘in situ’ as eleccións andaluzas máis apaixonantes dos últimos anos.

Os antusos teñen ás súas costas unha historia milenaria, a cultura do Argar que data da Idade de Bronce que alcanzou, dito correctamente, o terceiro e o segundo milenio da Idade de Bronce, nin máis nin menos, e da que hai sobrados achados no Museo Arqueolóxico de Madrid, grazas ao traballo dos enxeñeiros Siret e un paisano bisavó da miña señora, Pedro Flores, que era o que sabía realmente onde estaban os xacementos e que morreu pobre de solemnidade, pero tremendamente orgulloso da súa honradez e do seu traballo. Así era aquela bendita, pero irrepetible xeración.

Deste pobo, que Vds poderán localizar entre Beira, Cuevas da Almanzora, Garrucha e Mojácar -unha zona turística que visitan miles de madrileños, cataláns ou vascos no verán- emigraron case todos os seus habitantes tras a fame negra provocada pola Guerra Civil. O certo é que media Almería veu a Catalunya, e os destes pobos asentáronse maioritariamente no Baix Llobregat, a comarca industrialmente máis activa, pero tamén a máis abandonada polos gobernos converxentes da Generalitat no Área Metropolitana de Barcelona. Hoxe, os novos antusos xa non emigran e teñen a taxa de paro máis baixa de España e iso sen recibir a ningún dos turistas que se bañan apaciblemente nas magníficas praias veciñas. Son un orgullo para todos os andaluces e por suposto para os que amamos esta terra.

Antas exporta en centos de camións de empresas creadas no pobo decenas de miles de toneladas de froitas e verduras a media Europa. Ten unha mina de mármore inesgotable, maior que as canteiras de Macael, que un Marqués vendeu por cincuenta mil pesetas, porque pensaba que aquelas montañas secas non servían para nada, e que era el o que estaba a enganar ao incauto que llas compraba. Xa ven, outra evidencia de que Deus existe e que na terra ri tamén dos poderosos. Ademais, se Vds. danse unha volta por aquí verán hectáreas, antes secas, cheas de naranjos e limoneros que se controlan por computador por exemplo desde Holanda, porque os holandeses non son parvos e beben zumes. Tamén se asenta no municipio una das Yeserías máis importantes de España, e varias multinacionais extraen minerais raros, estratexicamente moi valiosos en “cabezos” onde só cantaban os grilos.

Supoño que cando lean estas liñas os que ata non fai moito chamaban aos andaluces vagos e subsidiarios do PER, non lles cadrarán os números, pero moito témome que os ou as que pensaban así, por exemplo cando o andaluz Montilla chego a ser Presidente da Generalitat, estaban completamente equivocados, e seguirano estando mentres non se metan na neveira a súa supremacismo racista e insolidario.

No pobo hoxe hai tranquilidade, pero as súas rúas están cheas de carteis de PSOE, PP e…CIDADÁNS, que é a gran novidade. E que ten iso de raro? Pois miren, que os políticos por fin descubriron un pobo andaluz e almeriense, que sen a súa axuda, obrigoulles a vir gañarllo para a súa causa.

Dóeme que iso perturbe a tranquilidade laboriosa de quen como o gran Pedro Flores nin son egoístas, nin tampouco tan parvos como lles supoñen os que nos lles coñecen de verdade. Andalucía vota. Silencio… e un respecto para os andaluces.

'Andalucía vota' é un artigo orixinal de catalunyapress.es