​Comín e Puigdemont, dous políticos en caída libre

Hai persoas que non o poden evitar, ou como di un refrán popular, "a cabra sempre tira ao monte". Este retrouso popular pódese aplicar ao fuxido Toni Comín, ao que se lle imputa a etiqueta de ser un dos políticos cataláns novos que máis cambiou de ideoloxía, ou o que é o mesmo, de partido político. Todo iso fíxoo con esa cara de místico que non rompeu un prato na súa vida.

Da súa marcha do PSC, por quedar sen “traballo”, fixo por arrimarse a ERC, onde grazas ás súas habilidades, conseguiu que lle nomeasen conseller de Sanidade. Era a esperanza de de os republicanos para darlle un cambio á sanidade catalá despois dos desastres de Ruiz, pero conseguiu botarse encima a boa parte do sector.

Despois dos sucesos por todos coñecidos, decidiu formou parte da comitiva de consellers que colleron as de Villadiego. Bastantes dirixentes dos republicanos non entenderon a súa decisión, pero gardaron as aparencias. Coa mesma velocidade que se ía achegando a Puigdemont, facía o contrario con Junqueras. A distancia co partido que o acollía foi cada vez maior. A impresión é que atendía máis as indicacións do expresidente que as suxestións que lle chegaban desde Barcelona. A corda que o ligaba a ERC rompeuse fai xa bastante tempo. Non fai falta que se diga, veseclariño. O certo é que Puigdemont está a utilizalo e cando non lle sirva, fará como se adoita facer cos panos de papel…

Comín necesita non quedar só nun recordo, por iso, esfórzase en estar presente, as veces que faga falta, nos medios de comunicación, buscando calquera escusa. 

Agora critica a estratexia de ERC, dentro da campaña deseñada polo propio Puigdemont para desprestixiar aos republicanos que segundo as enquisas pode dar o sorpasso aos exconvergentes e os seus satélites.

Puigdemont pretende deixar como traidores aos seus aínda socios de goberno, se con iso sae o beneficiado. De que?, preguntaranse. O fuxido atópase nunha situación de ciumos tal que pode interpretarse como "se eu non son o presidente, tampouco o serán os de ERC". É tal a ofuscación que ten, que ninguén logra facerlle entrar en razón, para desespero dunha boa parte da exconvergencia. Ademais, Torra só obedece a Puigdemont, é o seu mentor e o seu guía político. Fará o que el lle pida, sen medir as consecuencias. Esta abducido polo de Waterloo.

Junqueras está a marcar as liñas do seu partido e sabe que as cousas se conseguen con tempo. Sabe que debe ter paciencia e non apertar o acelerador que só leva á confrontación. 

Esa actitude tena, desde a autoridade que lle outorga o quedarse en Catalunya, ser un valor político indiscutible nestes momentos onde o independentismo está tan dividido e a súa folla de ruta para algúns segue sendo inamovible, por desgraza.

Comín está a utilizar os seus últimos cartuchos en Bruxelas. Sabe que só queda, politicamente falando, Puigdemont, o que non é unha garantía de futuro. Cal será a súa penúltima actuación? É impredicible.

Comín e Puigdemont, dous políticos en caída libre foi publicada orixinalmente en Catalunyapress.es