​As trabas dos orzamentos do Goberno de Pedro Sánchez

Pedro Sánchez con Pablo Igrexas

A proposta de orzamentos do goberno de Pedro Sánchez, como era de esperar, non está a ser un camiño de rosas, senón todo o contrario, como era de esperar, aínda que xa conta co beneplácito de Podemos, que se converteu no rei do mambo.

Por unha banda, está a oposición conxunta de PP e Cidadáns, que parecen, de momento, ir da man porque hai un inimigo común a bater: o PSOE. Por outro, atópase o outro bloque formado polos independentistas cataláns de ERC e o PDeCAT que, aplican aquilo de que hai do meu? O seu é unha cousa moi sinxela: que o Goberno solicite á Fiscalía que retire os cargos de rebelión e sedición que pesan sobre Oriol Junqueras e o resto dos presos do procés.

Petición que, como os discos solicitados nos programas de radio de hai unhas décadas, non vai ser compracida por razóns obvias. Separación de poderes? Independencia xudicial? Este é un binomio que algúns queren que sexa flexible cando se poidan beneficiar diso, pero que non dubidan en poñer o berro no ceo cando o tentan utilizar outros. É a lei do embude , como está mandado. O poder hai que exercelo en beneficio duns poucos e non da maioría.

A postura do PNV foi moi pragmática goberne quen goberne, sempre votou a favor despois de conseguir as súas peticións. Son os máis políticos do panorama nacionalista.

Como os partidos independentistas están a utilizar a moeda de cambio dos presos, os nervios empezaron a facer madeixa no goberno, e o seu socio sen carteira, Podemos, que ás alancadas está a facer de mediador con ERC. De aí a súa próxima visita e conversación sen límite de tempo con Junqueras na prisión. Conseguirá convencer ao republicano de que apoie as contas? Quen sabe, porque como adoita ser habitual, nunca se explica o que realmente se fala, senón o que interesa declarar nese momento.

VOTOS

Os votos dos republicanos non son suficientes para aprobalos. Faise necesario que os deputados do PDeCAT digan tamén que si. Esa é outra pelexa que están a librar, dentro e fóra do partido. Mentres unha parte do grupo exconvergente, liderado por Carles Campuzano, está a favor de votalos, a outra parte, a que domina Puigdemont, está radicalmente en contra se non hai o cambio de cromos dos políticos presos.

Con este panorama, se non saen adiante os orzamentos prórroga dos mesmos que fixo o PP? É unha mala cousa, o que levaría ao presidente Sánchez a convocar eleccións, sería o normal.

O que ocorre é que, en moitas ocasións, en política, o normal non adoita ser o conveniente. Nesas están. 

Poden beneficiar os novos comicios ao PSOE? Posiblemente, porque deu xa os titulares do que quere facer. Outra cuestión é se a outros lles vai a beneficiar o adianto. Desde logo, a este paso, neste país, poida que se de a circunstancia, se non o remedian, de que cada ano haxa eleccións.