Ás veces non ven. Pero tamén é posible cruzarse con algún e non darse conta. Tan só dedícanse a perseguir a persoas e a diaños, son os Ángeles Gardiáns que non descansan, que están sempre á túa disposición para axudarche, para apoiarche ante calquera requirimento. Son Ángeles de azul que corren en dirección contraria ao resto de mortais.

O pasado martes, celebrouse a festividade da Policía Nacional. Un día que ten a consideración de festivo nacional no noso Corpo. A pesar diso, a DGP non compensa aos axentes que prestaron servizo ese día como correspondería normativamente nesas circunstancias, e xa non digamos en diñeiro, senón en tempo libre. Un día especial tamén, para aqueles compañeiros que ingresaron na Orde ao Mérito Policial e que recibiron a Cruz Branca ou a Vermella. En total entregáronse 2861 brancas e 152 vermellas. A cruz branca é importante para calquera compañeiro, pero onde se xera verdadeiramente a polémica é na concesión das vermellas. Como o seu nome indica e a norma avala sobre o papel, as medallas de ouro e prata ou a cruz vermella son pensionadas e deberían estar reservadas para aqueles policías que se xogan a vida, resultando lesionados en acto de servizo. Desgraciadamente, non sucede así. As vermellas, van case sempre aparelladas a a categoría profesional e ao posto de mando. Utilízanse como forma de compensar economicamente os servizos prestados por aqueles que ocupan postos de responsabilidade na Dirección, quedando as migallas para os que si se xogan o tipo e resultan lesionados nunha intervención.

O SUP abriu camiño, grazas á sentenza do Xulgado Central do Contencioso-Administrativo, dentro do procedemento ordinario 26/2016, obrigando á DGP a permitir o acceso aos expedientes obxecto do recurso, podendo participar como supervisores no proceso de avaliación e aprobación das propostas. Esta transparencia, á que se chegou xudicialmente, fixo que a situación mellorase minimamente este ano, pero de xeito evidente, estes avances son insuficientes.

A éxtase de repartición de medallas pensionadas por todas as partes e malgasto, choca frontalmente coas condecoracións á Dedicación ao Servizo Policial. Recoñecementos estes, nos que tan só priman os anos de servizo e que o funcionario debe pagar do seu peto se quere exhibir con orgullo este apreciado recoñecemento. A Administración, gastarase, só nun ano, a friorenta de 547.000 euros para pagar o xerado por esas 152 medallas vermellas entregadas o pasado martes, das cales, seguramente algunhas son máis que merecidas pero outras moitas non. E o pero de todo, a Administración, segue pagando as súas medallas pensionadas a personaxes tan sinistros como Villarejo ou Piñeiro.

As medallas están devaluadas. Urxe unha modificación da normativa que evite a discrecionalidad e que premie aos policías que verdadeiramente lla merecen, que son os que participan en feitos concretos relevantes. Para a traxectoria, xa están as da Dedicación, que por suposto deberían ser sufragadas pola Administración.