O profeta Samuel está considerado no Talmud como o máis grande dos profetas de Israel, do mesmo nivel que Moisés. Samuel ademais de proclamar rei a Saúl -o predecesor de David, á súa vez pai de Salomón-, era un semidiós para todos os xudeus da súa época, e por suposto para os seus descendentes.
E como queira que en Catalunya está a caer a de Yahveh, e case todos os dirixentes independentistas consideran que os seus seguidores son o pobo elixido que viaxa cara á independencia prometida, sentinme obrigado a recoller con espírito bíblico, cada unha das palabras que pronuncian aqueles que pastorean algunhas das tribos secesionistas e, por suposto, tomarmas en serio.
Por exemplo o Deputado Rufián, que nunca nos defrauda aos xornalistas pola súa admirable capacidade para colocarnos frases tremendas nos momentos máis oportunos. Este mércores, cando Vds. lean os xornais, atoparanse coa última das devanditas, que máis que un titular, é unha auténtica profecía que o mismísimo Samuel asinaría como súa se fose catalán de Sitges: "Os ultimátums cárgaos o diaño", díxolle o de Esquerra nada menos que ao Molt Honorable Torras despois do envite parlamentario do president ao líder socialista Pedro Sánchez.
A partir de aí, que queren que lles diga. A min paréceme que sucederán cousas de carácter histórico que só o Profeta Rufianías -permítame o interesado que lle chame así con profunda admiración- sabe, como dicimos os plumillas en exclusivo prime time.
Imos, que A súa Señoría pasou da dialéctica fácil e corrosiva ao status adivinatorio que, no mundo da política, é unha bagaxe moi valiosa e que ao seu partido, agora mesmo, permitiralle saber con absoluta certeza se Ernest Maragall vai ser o próximo alcalde de Barcelona, e se, como queremos uns cuantos, a Oriol Junqueras van poñer pronto na rúa.
Torra telo claro. Esquerra, ás caladas, fíxose cunha arma temible: Un profeta. Non creo eu que iso, nin coa gran intelixencia da mismísima Elsa Artadi, sexades capaces de superalo.
Extasiado quedo esperando as novas mensaxes do divino Rufianías. Isto si que non mo perdo.
Escribe o teu comentario