O President da Generalitat de Catalunya quixo celebrar o aniversario dos sucesos do 1-Ou animando aos CDR, que son o brazo armado do independentismo, a que presionen nas rúas e nos negocios dos seus concidadáns, a pesar dos golpes que recibiron dos Mossos, que só obedecen ao mismísimo Señor Torra.

Como é facilmente deducible, nesa chamada á desorde, existe unha clara contradición que os dirixentes da CUP -o outro brazo intransixente dese mesmo independentismo- puxeron de manifesto ao solicitar en público a súa dimisión e a do Conseller de Interior, Miquel Buch.

Hoxe, un ano despois do camelo electoral que se montou nesta data, e os paus repartidos pola Garda civil -Divos perdoe ao Ministro Zoilo polo mal que o fixo metendo á Benemérita nunha encerrona imperdoable- temos unha Catalunya moito peor que antes.

‘Nin esquecemento, nin perdón’, gritan os/as estudantes que se manifestan por diante do despacho de nosa Catalunyapress nunha Rolda Universidade cortada ao tráfico e con helicópteros policiais dando innumerables voltas sobre as nosas cabezas. Se ese lema tómano como certo, os maxistrados do Supremo que en xaneiro comezasen a xulgar aos políticos presos, teremos un sumario instrutor que buscará sentenciar unha rebelión como unha masía, e despois unhas condenas tremendas.

Non hai maneira de que estes tíos que pertencen á clase máis acomodada e que enganaron aos seus votantes conducíndolles cara ao abismo da intolerancia, moderen a súa linguaxe, e que a sensatez nos devolva a calma a través dunha folla de ruta que permita corrixir erros e con iso nos retorne a convivencia social.

Aos fillos políticos do recentemente falecido Maciá Alavedra -as miñas condolencias á súa familia- fóiselles completamente a bóla, esquecendo de onde viñeron, o moito que se enriqueceron e o moito que aínda cobran.

Un exemplo de hoxe mesmo: Dona Marcela Topor, esposa do ex President Puigdemont, cobra na TV da Diputació de Barcelona seis mil euros de vélaro por facer entrevistas nun programa semanal. O habemos publicados algúns diarios cataláns hai xa varios meses.

Torra, o mordomo do seu marido, faralle neste 1 de outubro unha sentida homenaxe na Generalitat por -supón este editor e xornalista- os seus sufrimentos pola patria, como se dicía na época do ditador Franco.

E que a ninguén destes cáiaselles a cara de vergoña! En fin, como recomendou Joaquim «Quim» Torra Pla: Presionade malditos, presionade.