Torra xoga ao póker

Vexo que a moitos políticos de Madrid deixoulles sen aire a conferencia de Torra. Son os mesmos que seguen mareando a perdiz coa situación "social e política" de Catalunya, sen saber que facer e con máis medo que vergoña no seu corpo de pais da patria. Así nos vai, e peor nos irá no futuro con tan pouca valiosa achega á estabilidade do Estado e á tranquilidade dos seus concidadáns cataláns que non comulgan coas ideas do excluínte Presidente da Generalitat.

Polo que nós entendemos séguese xogando unha partida de póker cuxo obxectivo final é que os xuíces do Supremo engúrrense e emitan unha sentenza absolutoria que deixen libres aos agora encarcerados, pero sobre todo, permitan "volver a casa por Nadal" ao caradura de Puigdemont. Por iso a conferencia discurso pareceunos máis ben dirixida aos seus para que non decaian na presión social, algo debe estar a fallar, e para que manteñan o tipo ata que a outra parte "aterrorizada" polo "tsunami independentista" afrouxe a man e déixese gañar pola man.

Chamar fascista ao adversario nunha sala plena de conversos e estómagos agradecidos, non é a mellor maneira de convencer aos que sempre cremos, pero de verdade, no diálogo. Non é a mellor maneira de enfilar os novos tempos que se aveciñan porque deixan en evidencia a un goberno socialista meridianamente débil, que por moito que se esconda, terá, ao final, que escoitar os insultos e ameazas e volver á normalidade democrática.

E aínda por riba o ruído que nos trasladou Torra, unha vez máis, coa axuda da “nada imparcial” TV 3, dimite Domenech, que desde que gañou as primarias de PODÉMOLA catalá coa axuda tramposa da xente de Pablo Igrexas, foi dando tumbos, sen levantar cabeza electoral e parlamentariamente, nadando en sentido contrario que a súa compañeira a Alcaldesa Colau, que hoxe pode celebrar a tocata e fuga do seu único adversario mentres finxe un sentimento de pena que é, como di a canción…puro teatro. Domenech xa é historia, pero, créanme, da mala.

Volve AGBAR a Catalunya. En realidade nunca se foi laboral e empresarialmente. Agora, os seus propietarios regresan retrotrayendo a sede social onde sempre estivo. É unha decisión moi difícil que se toma en tempos de zozobra aínda que se invoque unha moi piadosa estabilidade económica no país. Espero que, esta vez, algúns políticos mediocres non lle fagan a pirula a Anxo Simón, como co agasallo da ATLL a Acciona, que tenta agora recobrar unha parte do que lle fixeron pagar retorcendo unha verdade que, segundo parece, un Fiscal quixo comprarlle, sen molestarse en investigar, o por que en Brasil os xuíces meteron por corrupción no cárcere ao banqueiro que actuou de financiador da operación ATLL en Catalunya, banqueiro que obrigou ao entón Presidente Mais a viaxar a ese país para acougar, segundo dixéronnos e publicamos, o máis que xustificado cabreo de entón do dono do BTG Pactual que se queixaba de que o pacto non se estaba cumprindo. Pero que clase de pacto e quen era os seus beneficiarios?

Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es