Pablo Iglesias vén a Catalunya como “embaixador” de Pedro Sánchez

En política, non sempre sae ben facer plans de futuro, sobre todo cando se quere aplicar o conto da leiteira. O que é válido hoxe, mañá pode ser un fracaso ou ao revés. O casoplón da parella Pablo& Irene, deixou no medio do caos a Podemos. Cidadáns subiuse ao limbo dos confiados e o seu líder Albert Rivera miraba a Moncloa como unha cousa xa feita. Vén Pedro Sánchez coa súa moción de censura, descoloca a uns cantos, súmanse os independentistas -previa promesa de recompensas - e cambia todo nun dicir amén. Cidadáns entra en estado de shock do que aínda non se repuxo do todo.

Pablo Iglesis aproveita o seu apoio a Sánchez e empeza a sacar cabeza política, facendo ver a gran influencia que posúe sobre o goberno socialista, e que o seu presidente toma “nota” das súas suxestións. Quere sacar proveito dos seus votos no Congreso. Se non rendibiliza o seu apoio a Sánchez, está morto politicamente. Boa parte do seu electorado pode volver ao curro socialista. A súa primeira acción de márketing tívoa en Barcelona, este luns, onde se reuniu co presidente bis Quim Torra. Fixo de embaixador de Sánchez. O coletas  promete e fala de dar soporte a un referendo, achegamento dos políticos presos e todo o que se lle poida ocorrer. El non ten ningún compromiso, non lle compete. Ademais queda como un gran demócrata da escola bolivariana. Tende pontes, estradas, urnas e ata prisións de plastilina. El non ten que cumprir as súas promesas, iso é cousa de Sánchez.

O presidente Torra escoita o "canto de sirenas" do podemita convertido en "mediador". Por fin, hai algún partido que entende as súas reivindicacións . Non pasaron nin dúas horas, cando o presidente de Catalunya aposta por outro 1-O para facer efectiva a “Republica Catalá”. Aí é nada.

Torra, que está a pedir diálogo franco e tende a súa man ao goberno español, sen imposicións nomeará este martes á exconsellera de agricultura fuxida a Bruxelas,  Meritxell Serret, Delegada da Generalitat ante a UE. Non é oficial, pero díxoo TV3 e iso vai a misa. Alguién ten algunha cousa que dicir, ou sinxelamente é o silencio dos cordeiros? Tende non unha ponte, senón o acueduto de Segovia.

Diálogo, falar de todo, chegar a acordos, ese é o titular que se lanza desde os sectores independentistas que gobernan, é a teoría, a realidade é ben distinta, é a política de feitos consumados.

Foron uns cantos meses nos que miles de cargos estiveron no paro, agora, todos e algúns máis están a ser recolocados, incluída a irmacísima de Pep Guardiola. Hai que seguir alimentado o clientelismo político, recompensalo pola súa entrega “desinteresada” á causa.

O 9 de xullo, o presidente do goberno español, recibirá na Moncloa ao presidente da Generalitat de Catalunya, onde se espera que se produza algunha promesa. Nin Sánchez é Suárez, nin Torra Tarradellas, polo que a escenificación duns resultados positivos tras o encontro, non é previsible.

Por certo, o 9 de xullo de 1816, asinouse a Declaración de Independencia da República Arxentina, onde se desligaron da “dominación” dos reis de España. A data elixiuna o xefe de gabinete de Sánchez ? A verdade é que se quedou calvo de tanto pensar.

Artigo orixinal publicado en catalunyapress.es