Di o refrán popular que “en martes, non te cases nin te embarques”. Mariano Rajoy, presidente do PP ata a celebración do próximo congreso, deixará todos os seus cargos e a política activa, e elixiu este martes para embarcarse na última travesía política para xubilarse como capitán e deixar paso a unha nova tripulación que leve o buque a unha nova singradura.

Rajoy que se equivocou ao non presentar a súa dimisión antes do debate da moción de censura do PSOE -e que levou a Pedro Sánchez á presidencia do goberno- , non quixo cometer o mesmo erro do seu predecesor e vivir en primeira persoa as loitas internas entre os aspirantes para sucederlle tanto na presidencia do PP como na carreira cara Moncloa, nas próximas eleccións xerais. O desgaste político vivido durante estes anos pasoulle unha factura moi alta, tanto a nivel político, como persoal.

Para Mariano Rajoy non foi unha decisión fácil a que tomou. Só os máis íntimos coñeceron a súa decisión poucas horas antes de facela pública. Ao home tranquilo que sempre deixou pasar a oportunidade de tomar decisións cando tocaban: tachado de inmovilista, medoreto e de non afrontar os temas, abrigo na cuestión de Catalunya ,adiantouse a un sector do seu partido que cuestionaba a súa capacidade de liderado. Ao home tranquilo non lle estaba gustando nada do que estaba a vivir, e por unha vez, adiantouse a algo que xa se vía vir.

Os casos de corrupción -son uns cuantos- deixaron moi tocado ao PP e ao propio Rajoy. O que fai que unha nova xeración tome o temón do barco, senón quere que termine afundíndose. Por iso a súa decisión de marcharse foi unha boa saída para todos, aínda que se teñen que ir, uns cuantos máis.

A despedida de Rajoy foi moi elegante, cabaleirosa e humana. Non o fixo mal, aínda que o home pasou un mal intre cando trataba de conter as lágrimas que se lle escapaban. Pola tarde, José María Aznar, protagonizou a cruz do PP, coas súas inoportunas palabras que indignaron a máis dun “compañeiro”. “Non sinto representado por ninguén”, chegou a dicir.

Aznar bótalle en cara Rajoy que "en Catalunya seguen sufrindo un golpe de estado, unha rebelión e unha secesión que non foi desmantelada". Ao seu entender, "o golpe segue" e en Catalunya "hai un Goberno golpista e un movemento independentista que non foi desarticulado".

Non vou reproducir todas as afirmacións de Aznar, pero non só foi inoportuno no día elixido para facer as manifestacións, senón que tamén conseguiu poñer dos nervios aos seus ata agora “compañeiros de partido". Resumindo tirou xa ao lixo o seu carné de militante.

Aznar non lle perdoou nunca a Rajoy que non fose o seu "mozo dócil", a pesar de telo proposto el para ocupar o seu lugar.