Expoñía o avogado estadounidense do século XIX, Clarence S. Darrow que “cando eu era mozo dicíanme que calquera podía chegar a ser presidente da nación. Estou a empezar a crelo”. Iso pódese aplicar a outros políticos con responsabilidades en calquera administración.

A alcaldesa Colau, o presidente do Parlamento, Torrent e algún político máis que engadiranse a última hora á lista de irresponsables, anuncian publicamente a súa non asistencia á recepción oficial do Rey Felipe con motivo do Mobile World Congress que se celebra en Barcelona.

Ada Colau, a título persoal, pode facer o que lle vinga en gana. A alcaldesa Colau debe cumprir coas obrigacións que son propias ao seu cargo, gústelle ou non. Éntralle tamén no seu soldo e na responsabilidade de servir a todos os cidadáns, non só aos independentistas, como se está vendo. Barcelona non é un patio do colexio onde os nenos, en moita ocasións, collen rabietas e din “non che xunto” a algúns dos seus compañeiros porque se han enfado con el. Estas situacións non van favorecer a continuidade do congreso na cidade. Hai persoas que están a facer esforzos para convencer aos organizadores de que deben seguir apostando por Barcelona, entre eles Felipe VI.

Iso si, a alcaldesa non tivo ningún reparo en reunirse coas esposas dos tres políticos encarcerados, e fixo alarde diso nos medios de comunicación. Hai que facer campaña, que as enquisas dan uns resultados que non lle favorecen o máis mínimo.

Na mesma liña de Colau, Roger Torrent, presidente do Parlament de Catalunya, tampouco asiste á recepción. É a maneira de dar a nota e que teña repercusión mediática internacional. Que se decaten aínda máis das autoridades tan impresentables que ten Catalunya.

A acción de Torrent vén a sumar á protagonizada o día anterior, nun acto do Colexio de Avogados, onde pronunciou un discurso digno dun activista de partido e non do cargo que representa. As súas palabras provocaron a marcha dalgúns dos presentes Como se pasa este presidente! Aproveita calquera acto institucional para soltar o seu discurso de partido.

Estou convencida de que ao Rey Felipe non lle fai ningunha graza estar con Colau, Torrent e algún máis, pero ten a obrigación de facelo. Os que teñen responsabilidades xa saben perfectamente cales son as súas obrigacións e os seus dereitos; e das súas obrigacións sacan bo proveito. Así, deixen ao carón os partidismos, traballen para todos, porque será a única maneira de tranquilizar os ánimos. Non se debe agradar ou tomar partido só por unha banda da cidadanía. Iso contribúe a facer máis grande a división na sociedade catalá, coma se non estivese xa bastante dividida.

A representatividade da alcaldesa e o presidente do Parlament é de todos os cataláns, algo que se lles esquece constantemente para indignación e vergoña de moitos cidadáns.

“Estou arrepiado! Non se se o mundo está cheo de homes intelixentes que o disimulan... ou de imbéciles que non se recatan de selo”, dicía M. Briuckman.