A verdade é que neste caso non se cumpriu, porque a maioría da cidadanía tiña a esperanza dun cambio no país e, tras o visto e oído, tira por terra esa esperanza de cambio e eles volven outra vez cos temas identitarios.
Señorías -sen acritude- queden coa sabedoría popular que encerra hoxe o noso modesto titular: O Parlament de Catalunya non é unha taberna.