Borja Verea (PP de Santiago): "Moción de censura? Con este exemplo de pouca seriedade as opcións son nulas"

Que foi o que ocorreu o xoves? 

Hai unha realidade obxectiva á vista de todos, e é que houbo unha oferta do non adscritos para unha moción de censura encabezada por Mercedes Rosón. Unha oferta por escrito, comunicada a toda a cidadanía, sen matices, sen interpretacións e sen dobres caras. O que fixemos foi un xesto de xenerosidade e coherencia. Se a liña vermella do non adscritos para a moción de censura é a cadeira de brazos da alcaldía, eu, a pesar de ter practicamente o 40% dos votos, estou disposto a renunciar a esa cadeira de brazos para facer ese goberno de 15 concelleiros, onde todo o meu equipo entraría a gobernar a cidade, e, ademais, sentémonos xa a negociar, cun decálogo aberto, negociable, flexible, para sacar adiante cuestións que sexan de interese de todos os cidadáns.

A sorpresa foi que 24 horas despois de facer unha oferta non interpretable, sen matices e clara, retráctanse, e din que non era tal, que non querían…non o explicaron. O que corresponde agora é que o non adscritos expliquen que pasou nesas 24 horas para facer unha oferta desta transcendencia política para logo dicir que non era unha oferta, cando todo o mundo leu, coñeceu e interpretou. A única solución sería que a moción estivese pensada para contar co apoio do BNG e Compostela Aberta. Era unha moción de censura lanzada para o PP. 

Houbo nalgún momento algún tipo de diálogo cos concelleiros non adscritos ou a súa resposta de onte ou foi unha forma de recollerlle a luva a Muíños? 

Creo que as formas foron as correctas, tanto por parte do non adscritos como pola nosa banda. Creo que unha oferta desta carga política debe facer con luz e taquígrafos, diante da cidadanía, dos medios e as tribunas públicas. Eles fixérono e nós respondemos. Non houbo negociación nin antes nin despois. Pero creo que foi a forma correcta. O que non é correcto débeno explicar, que se cadra teñen xustificación, sobre por que fixeron unha cousa e, 24 horas despois, retráctanse sen explicación. 

O PP entregaba a alcaldía porque non era unha cuestión de cadeiras de brazos, pero, cal sería a proposta concreta do PP para ese cambio de alcaldía?

Puxemos sobre a mesa un goberno de 15 concelleiros, o meu equipo e eu, o once edís do Partido Popular, e os concelleiros non adscritos. Loxicamente, non tería sentido apoiar unha moción de censura para un goberno de catro non adscritos. Si xa seis e dous de BNG e Compostela Aberta resultan un auténtico desastre de xestión, imaxinemos con catro. Sería un goberno de 15 onde estariamos todos gobernando e sacando adiante as cuestións de cidade. 

Despois está ese decálogo, que vai máis aló dos partidos e as ideoloxías, perfectamente negociable e flexible, que demostrase que a vontade era real. Porque poderiamos presentar un decálogo imposible, pero era un decálogo perfectamente asumible por practicamente calquera partido. Ademais, xa dixen que non había ningunha liña vermella. E, en terceiro lugar, ese xesto de xenerosidade de pór por diante os intereses da cidade e, sobre todo, pór por diante a miña coherencia política renunciando publicamente a un interese que sería lexítimo como o da alcaldía. Renunciei a esa cadeira de brazos se a súa liña vermella era a alcaldía.

Supoño que no momento no que se abre esa porta á moción de censura comeza unha conversación no seu equipo sobre si aceptar ou non esta opción. Houbo unanimidade na decisión de renunciar á alcaldía? 

O meu equipo o que ten é coherencia e trazabilidad. O que levamos dicindo dous anos e varias semanas de maneira clara, porque desde o día seguinte á toma de posesión lancei a oferta. Eu entendía que a cidade estaría mellor gobernada co partido maioritario, desde un punto de vista de apoio electoral, apoiado polo PSOE. A porta sempre estivo aberta a unha moción de censura. Cando a oportunidade chega, creo que ninguén dubidou nin expuxo o problema da xenerosidade. Creo que en política hai que ser xeneroso e non pór os intereses persoais por diante. É verdade que eu podería saír e dicir: “Non, eu teño que ser o alcalde, e si non son o alcalde…”. Non. Hai unha oportunidade, dentro da coherencia do noso relato, e temos a xenerosidade. Agora ben, co noso once concelleiros gobernando dentro das concellarías, algo que todo o mundo entende. 

ENTRE "XAMAIS, XAMAIS, XAMAIS" E UNHA DIFERENZA DE DOUS VOTOS

A resposta de Rosón foi inmediata: “Xamais, xamais, xamais. A ver se así queda claro”. Quéimanse así todas as pontes de face a calquera opción de moción de censura? Cre que hai unanimidade no catro adscritos para manter o goberno de Goretti Sanmartín?

Eles fixeron a oferta. Como digo, sen interpretacións e sen matices. Eles retractáronse sen ningunha explicación lóxica até o momento, por tanto, teño todo o respecto persoal e político ao non adscritos, como a todos os concelleiros da corporación…pero acaban de demostrar moi pouca seriedade. É moi difícil construír cando non hai seriedade. Nós mantemos a coherencia: se entendo que a cidade estará mellor gobernada, mellor xestionada, mellor administrada, sacando proxectos adiante cos meus once concelleiros gobernando, esa porta segue aberta. Que a ninguén se lle escape que con este exemplo de pouca seriedade as posibilidades son nulas, porque construír cando non hai seriedade é moi difícil. 

Dous xa se pronunciaron. Quedan outros dous. As contas son claras: o PP necesita dous apoios en Santiago.  É verdade que eles, legalmente, non son un grupo. Tamén é verdade, e non teño motivos para dubidar diso, que funcionan como tal. Por tanto, non teño que dubidar que todas as declaracións de cada un dos membros non adscritos son solidarias, coma se fixésense en conxunto. Legalmente non é así, pero eles trasladaron que politicamente é así. Non teño datos para desconfiar de que poida haber ningunha fractura interna e que falan como o catro que son.

Cre que o non adscritos usaron ao PP para forzar ao BNG a encartar aos seus intereses? Ou cría de verdade posible un pacto cos ex edís do PSOE?

Creo que é evidente que a quen utilizaron é á cidadanía e Santiago, porque lanzar unha proposta política desta profundidade, cunha carga política tan intensa… Isto non foi un rogo nun pleno. Isto foi unha proposta policía con maiúsculas que fixeron publicamente e diante de toda a cidadanía para retractar 24 horas despois. Por tanto, o que parece é que con quen estaban a xogar ou a quen estaban a usar era á cidadanía, aos medios, aos intereses da propia cidade. Din que queren montar un partido político…mal comezo cando demostras esa pouca seriedade pondo os intereses, supomos partidistas, por diante e lanzar unha proposta que 24 horas despois resultou que non existía cando todos escoitámolo e lemos.  

Se nos remontamos no tempo, a orixe deste conflito radica no PSOE compostelán e na súa división. É esta a causa da “parálise” na que, segundo din, atopase Santiago?

A causa da parálise é a nefasta xestión de BNG e CA. Eu pregunto en todos os plenos: por que ningún departamento do Concello funciona correctamente? Non importa o que escollamos: o de Seguridade, Centros Socioculturais e Transporte, por pór un. Os centros socioculturais pechos, as actividades sen funcionar por un problema coa empresa, da Policía Local lembremos que até hai poucas semanas non se pagaba a gasolina dos vehículos, un bochorno e unha imprudencia sen nome, dos buses, que máis poderiamos dicir que non se dixo... Urbanismo e todos os atrasos nesta área. O económico, por exemplo, con datos que falan da maior débeda da cidade, o maior atraso en pago a provedores… Peores datos económicos que o Concello de Ourense de Gonzalo Pérez Jácome. Os peores son os de Goretti Sanmartín e o BNG de Santiago. 

Calquera dos departamentos. Por que non funcionan? Poque non saben xestionar? É un problema de habilidade? De pericia? De que digan: “Metinme nun tema do que non teño nin idea e non o podo sacar adiante”? Pode ser unha resposta. Pode ser vagancia. “Paso por aquí, fago dúas roldas de prensa, un par de notas, unha foto, Twitter, Facebook…”. Vagancia. Ou pode ser mala sorte. Pero ten que ser algunha destas cuestións ou que, polo menos, respóndannos por que está totalmente colapsado o Concello en todos os seus departamentos. 

Desde maio, cando se cumpriron dous anos das últimas eleccións, veñen dando moitas mocións de censura: vímolas en Noia, Touro, Ribeira, Forcarei, Carral… A que responden estes movementos?

Eu podo falar da miña responsabilidade, da decisión que tomei onte, dos motivos polos que levo dous anos ofrecendo un cambio de goberno, pero non podo falar, porque non teño capacidade nin información, do que está a pasar noutros concellos que terán matices e mil cuestións, polo que sería unha imprudencia pola miña banda facer unha declaración neste sentido.

TAXA TURÍSTICA, TRANSPORTE URBANO, CONTRATO DA AUGA...

Xa no relativo a actualidade política da cidade, hai uns días entrou en vigor a taxa turística, a pesar da oposición da hostalaría compostelá, que denunciou quedar fóra do diálogo co Concello. Como o ven desde o PP? Ven necesario gravar aos viaxeiros en Santiago? 

Sempre dixemos que era unha pena que a taxa turística non estea hoxe aprobada cun aplauso colectivo. Un aplauso colectivo de todos os partidos políticos, de toda a industria turística, de toda a sociedade. Isto é, segundo a nosa análise, porque o que se fixo mal foi o proceso de creación, ou de autorización, ou de aprobación desa taxa. O que non podes é a tres semanas de que entre en vigor esa taxa turística sentarche co sector, coa industria turística desta cidade, que vai ser, ademais, a que vaia xestionar esta taxa, porque isto non é como o IBI ou outro imposto que sexa xestionado desde o Concello, senón que será xestionado desde os mostradores de pensións, hostais, hoteis e grandes hoteis. Por tanto, tería que haber feito desde o primeiro minuto con esta industria e con todo o sector. 

Isto xerou unha tensión que chega ao esperpento de ter en Santiago, por primeira vez, a un goberno local nunha batalla campal coa industria turística que representa practicamente o 25% do PIB da cidade. Iso é o que criticamos: a taxa turística, ben feita, ben configurada, transparente determinando a que se vai a dedicar cada euro sería sen dúbida unha gran noticia para Santiago. O que podería ser unha gran noticia está a converterse, tristemente, nunha arma arreboladiza. 

Entendo entón que é máis unha cuestión de forma que de fondo a propia taxa.

Sen dúbida. É unha cuestión de incapacidade de negociación, de incapacidade de xestión e, tristemente, vemos tamén que hai moito de ideoloxía nisto. Por que non sentaron desde o principio cos empresarios? Quizá porque os ven como adversarios, ou nas antípodas ideolóxicas de BNG e CA, e non como socios, aliados ou compañeiros de viaxe.

Onte salientou moito na necesidade de acometer a derriba da Casa dá Xuventude. Por que é tan urxente esta medida?

É unha medida simbólica, de transformación, un antes e un despois sobre o que se fixo até agora vai cambiar e farémolo de maneira diferente, está no imaxinario común, cremos que unha maioría na cidade quere que se abra o parque de Belvís á cidade a través dese paso. Por iso ía nese primeiro punto, porque é unha medida simbólica, de transformación, unha medida que quere trasladar a mensaxe de que, se gobernamos, as cousas serán completamente diferentes.  

Tamén puxo o acento sobre o contrato de augas. Que lle parece a idea de establecer unha xestión mixta do servizo? Sería esa a liña a seguir? 

Imos ver todos os informes, porque temos un que di que o mellor é a municipalización, de cando gobernaba CA, outro que di que o mellor é a concesión de servizo público, de cando gobernaba o PSOE, agora todo parece indicar que imos ter outro informe que di que a mellor solución é a sociedade mixta. Cando teñamos todo sobre a mesa decidiremos. O noso posicionamento é claro: debe ser unha solución de colaboración público-privada. Ten que haber uns beneficios suficientemente importantes para o interese dos cidadáns como para cambiar o modelo a unha sociedade mixta, co que isto require de atraso e de complexidade técnico-administrativa. Por tanto, imos esperar e valorarase no seu momento. O que non ten ningún sentido é que despois de dous anos de mandato non se teña nin tan sequera unha proposta sobre a mesa. 

Esa aposta pola colaboración público-privada, sería aplicable a outros servizos do Concello?

Por suposto. Hai servizos públicos que necesitan desa colaboración público-privada. Por que? Pola complexidade dos mesmos, pola necesidade de investimento dos mesmos, pola súa necesidade de actualización das tecnoloxías e a pericia do momento sobre eses servizos. Desde o meu punto de vista, e desde o punto de vista do Partido Popular de Santiago, teñen que facer da man desa colaboración público privada para que sexan os mellores servizos para os cidadáns. 

Cando unha empresa presta un servizo en colaboración público-privada non significa que pode facer o que queira. Parece que moitas veces iso é o que pensan os que dirixen o Concello de Santiago. O alcalde ten que exercer todas as competencias sobre ese servizo, aínda que estea concesionado. Ten competencias de marcar obxectivos, de marcar prioridades, de modificar a propia concesión, e iso vemos que non se está facendo. Parece que si se adxudica un contrato a dez anos, o Concello desparece todo ese tempo e a empresa pode facer o que lle apeteza. Iso non é así, é un erro que leva repetindo ano tras ano neste Concello. 

Outro asunto de interese é o relativo ao transporte urbano. Onte propuxo unha auditoria ao servizo de autobuses. Como viron a proposta de xuño de licitar o novo contrato de bus?

Non a coñecemos. Non temos ningunha información, ningún documento, aínda que se pediu, e non temos acceso ao que están a tramar, máis aló do publicado en medios de comunicación. O que hai é unha realidade e uns culpables únicos que non teñen matices. A finais de 2015, principios de 2016, caducou o contrato dos autobuses no Goberno de Compostela Aberta. Durante todos os gobernos de CA, PSOE e BNG con CA, incluídos os dous anos que faltan, non vai haber autobuses novos nesta cidade. Por tanto, entendo a tentación deste goberno en canto liciten o contrato tentar anuncialo como un éxito. Pero non imos caer nesa trampa. O dato é que estes tres partidos, socios directos ou indirectos neste tripartito que leva xa unha década, foron incapaces de sacar este contrato durante dez anos. Por tanto, que o fagan no ano once ou doce, supoño que o que farán nesa rolda de prensa será pedir desculpas.