Millán Mon (PP): "Co peixe pasará como coas máscaras, dependeremos de China e Marrocos"

As primeiras enquisas debuxan un escenario no que o PP pasaría de 13 a 23 representantes, unha gran subida. O CIS estímaa nuns 20 parlamentarios. Tamén Vox dobraría a súa representación e o PSOE aguantaría o tipo. Que lle suxiren estas sondaxes?

As sondaxes suxiren que imos na boa liña. Nós, loxicamente, despois dos grandes triunfos que tivemos recentemente en Cataluña, quintuplicando os nosos resultados nas eleccións, ou o gran éxito obtido en Galicia revalidando esta maioría absoluta en Galicia agora con Alfonso Rueda. Non esqueza tampouco que somos o principal partido de España en votos, como ocorreu o ano pasado nas eleccións de xullo co triunfo de Feijóo. Por tanto, loxicamente temos que ter un bo resultado nestas eleccións e traballaremos para iso.
 

Algúns resultados electorais dos últimos anos só poden entender por un crecente sentimento de antieuropeismo de formacións ultranacionalistas. Aínda que algúns sectores da dereita alentan isto, desde o PP sempre se mostraron fieis á Unión. A que cre que responde esta tendencia antieuropeista?

Hai unha tendencia, efectivamente, que está a crecer, pero por ambos os lados, porque eu vexo que hai un radicalismo antieuropeísta tanto polo lado da dereita como tamén polo lado da esquerda. Hai formulacións na esquerda moi antieuropeos. Fijese nas cousas que di o programa do Bloque Nacionalista Galego, por exemplo, qeu nótase moi antieuropeo. 

Pero a que obedece? Temos visións populistas nesta radicalización con populismo de ambos os lados, de dereita e esquerda, que está tamén percorrendo Europa. Isto tamén ten unha dimensión antieuropea. Pero afortunadamente aquí en Galicia non temos ese fenómeno no que se refire ao populismo ou ao populismo de extrema dereita. Afortunadamente ese problema aquí non existe e por conseguinte é algo do que nos debemos felicitar.

Como di esta corrente dáse en practicamente toda Europa. Poderiamos encaixar ao goberno de Giorgia Meloni nesta tendencia populista, aínda que Feijóo abriuse á posibilidade de pactar con ela e o seu partido. Como ve estas declaracións?

É que a señora Meloni ten un partido e un goberno cun señor como Antonio Tajani, que é un señor plenamente integrado no Partido Popular Europeo, que goza do respecto de todas as forzas políticas. Tajani foi presidente do Parlamento Europeo, vicepresidente da Comisión. Comprenderá que nun Goberno no que existen persoas destas características, e dada a orientación tamén que está a ter a señora Meloni, máis ben proeuropea e tamén cun claro compromiso antirruso, pois non é unha persoa nestes momentos a demonizar.
 

Pareceume ler unhas declaracións onde a propia ministra, a señora Ribeira, que é agora candidata do PSOE, onde falaba que se abría xa a negociar con ECR, onde está integrada a forza de Meloni. Na propia Rivera hai unha visión posibilista no que se refire a este grupo parlamentario. Aquí o importante é que as forzas coas que haxa que falar sexan forzas proeuropeas, que sexan respectuosos dos dereitos humanos e a democracia e co Estado de dereito. E logo que non sexan prorrusas, iso é evidente.

En Alemaña algunhas das maiores empresas do país veñen de asinar un manifesto situar contra a extrema dereita e animando aos seus traballadores a non votalas nas europeas. Cre que en España deberían tomar unha postura similar?

Creo que España e Alemaña e os seus respectivos pasados non son o mesmo. Non son o mesmo, creo eu. A forza que están a ter agora este grupo dos chamados alternativos de Alemaña. Non creo que sexa o mesmo.

UCRAÍNA, ARXENTINA, VENEZUELA...

Un dos asuntos que centrou os esforzos da Eurocámara esta lexislatura foi a Guerra de Ucraína, con consecuencias que van desde a subida do prezo da enerxía e a inflación ou unha terrible crise migratoria. Que valoración fai da resposta que deu a UE a este conflito e como cre que pode ser beneficiosa a entrada de Ucraína na Unión?

Foi unha resposta a un conflito que está a ser terrible, nunha agresión totalmente inxustificada e totalmente ilegal contra un pobo como o ucraíno. A reacción da Unión Europea foi quizá máis resolta e máis cohesionada do que cabía esperar. Xa son 13 ou 14 paquetes de sancións contra Rusia. Unha Rusia que non era algo que estivese separado e distante da Unión Europea, senón que era o seu maior provedor, por exemplo de gas e petróleo. E, con todo, a pesar desa dependencia tan importante destes combustibles básicos, puidemos levar a cabo esta separación. Aínda que aínda en materia do gas aínda hai países, por exemplo España, que seguen importando moito gas licuado ruso. 

Pero nós tomamos unha posición claramente a favor do Estado agredido sen xustificación algunha por parte de Rusia. Desde ese punto de vista, eu creo que esa cohesión, esa unidade da Unión Europea nestes dous anos é relevante. Non só tomamos sancións contra Rusia senón que tamén apoiamos ao país agredido. Apoiámolo con fondos, con axuda aos refuxiados ucraínos que tiveron que fuxir do seu país, con axuda financeira e tamén a Unión Europea, o cal é tamén en certo xeito novo, mesmo coa subministración de armas. 
 

Por tanto creo que a axuda é importante. Foi importante a resposta, pero temos que seguir axudando e temos que pasar tamén das palabras aos feitos. Nos últimos meses eu creo que houbo uns meses nos que as promesas en materia de subministración de armas e municións, que é un tema moi importante dada a prevalencia da maquinaria de guerra rusa, que se apoderou das fábricas rusas que onde se puxeron a producir munición as 24 horas. Non ocorreu o mesmo na subministración a Ucraína e temos que facer un esforzo para reforzar a axuda en materia de armas e munición.
 

A crise diplomática con Arxentina despois das declaracións de Milei nun mitin de Vox pon en xaque as relacións comerciais con este país, tan importantes para Galicia, especialmente en materia de pesca, onde hai moitos intereses e Galicia podería verse prexudicada. Está preocupado polo futuro da flota galega en Arxentina?

Desde logo. Preocúpame moito a relación de España e Arxentina nunha crise totalmente insólita, innecesaria nunha espiral que, aínda que citou as declaracións de Milei, todos temos na cabeza como se iniciou esta crise, cunhas declaracións en grao sumo desafortunado do ministro Óscar Puente. Ou sexa que houbo unha espiral na que había que baixar a escalada e con todo seguiuse escalando e con decisións cada vez máis radicais. 

É lamentable que esteamos nisto. Non é un país calquera. Pensemos nos vínculos sociais, económicos, humanos que hai entre España e Arxentina e en particular cos galegos. Desde logo hai moitos intereses, empresas de todo tipo, moitísimos, españois alí e moitos arxentinos aquí, e por tanto aí hai unha intensidade. España é o segundo investidor en Arxentina e por conseguinte pode afectar, pódelle afectar ás nosas relacións, aos nosos intereses. Alfonso Rueda, o presidente de Galicia, estivo precisamente fai un par de semanas alí, tentando ademais reforzar a presenza de Galicia alí, visitar e coñecer de primeira man os intereses da flota pesqueira alí, falar cos responsables de pesca, co subsecretario de Pesca en Buenos Aires, a máxima autoridade pesqueira do país. Todo, co obxectivo de reforzar e promover a presenza e axudar á presenza da flota de aquí. 
 

Por tanto, paréceme decepcionante e estou un tanto desconcertado de como se levou este tema tan mal e que esteamos nesta situación cunha embaixadora retirada xa de forma definitiva, cunha representación diplomática por tanto alí de segundo nivel, coa retirada da embaixadora- É realmente moi preocupante.
 

De feito, este podería ser un novo golpe a un sector xa debilitado despois dos vetos en certas zonas á pesca de arrastre hai uns anos. Agora o comisario Sinkevičius parece redobrar a súa aposta e trata de protexer aínda máis zonas. Que valoración fai do traballo de Sinkevičius e que lle parecen estas propostas?

A Comisión Europea nos últimos anos en materia de pesca seguiu unha liña cunha visión radical, excesiva en materia medioambiental. Non tivo unha visión equilibrada. Todos queremos protexer o medio ambiente. Pero a política pesqueira común esixe tamén ter en conta non só a dimensión medioambiental senón tamén as dimensións económica e social. Hai unha hai unha excesiva prevalencia desta preocupación medioambiental e unha marxinación desoutras dimensións.

Tomáronse medidas sen Estudos de Impacto serios, tomáronse medidas con brocha e non con pincel fino, con brocha gorda como a prohibición da pesca de fondo nas 87 áreas en outubro de 2022 nas augas do Atlántico nororiental, que afectou á flota española sen distinguir o que é a pesca de fondo, que non ten un impacto real no no fondo mariño, co arrastre. E hai unha certa demonización do arrastre. Logo tamén hai agora na na na chamada lei da Lei de protección ou de restauración da natureza, unida a outras iniciativas como a iniciativa ‘Da Granxa á mesa’ ou a estratexia sobre a biodiversidade que poden levar a unha excesiva protección das augas mariñas de forma indiscriminada, sen Estudos de Impacto e cun impacto negativo na actividade pesqueira 

O sector pesqueiro ha demostrado a súa importancia coa crise do COVID. Demostrou que é capaz, a pesar das restricións entón existentes e as dificultades do labor, de provernos de proteína baixa en carbono de orixe animal como é o peixe e que as nosas mesas pescase. E pasouno mal, sufriu peche dos restaurantes, os cafés, os hoteis… E con todo seguiamos tendo pescado nas nosas mesas. E nós, os europeos, estamos xa importando o 70% dos produtos de consumo de peixe e marisco. Se o 70% importámolo xa de China ou de Marrocos como importantes exportadores a Europa, tomamos moitas máis medidas restritivas contra a flota pesqueira, onde vai estar esa autonomía ou esa seguridade alimentaria que tamén desexamos? Vai pasar co peixe, como nos sucedeu desgraciadamente coas máscaras, imos depender soamente de China ou de Marrocos para este peixe se nos seguimos “cargando” a flota europea. Temos que ter coidado. 
 

Agora que falamos da autonomía europea da que tanta fala Macron tamén ten que ser de carácter alimentario e non podemos depender só das importacións de terceiros países. E isto que digo para a pesca dígoo tamén para a agricultura. Tiveron que saír os agricultores á rúa nos últimos meses para dicir xa abonda a tanta medida excesiva que pon demasiada énfase nas cuestións medioambientais en prexuízo da dimensión económica e social. O futuro do planeta ten que ser verde. O mar azul. Todos estamos de acordo niso, pero non á conta de que sexa negro o futuro para os pescadores ou os gandeiros e agricultores.
 

Ese peso que ten o medioambiente ou até o ecoloxismo nalgunhas decisións saltou tamén na Eurocámara cando se debateu ferozmente por mor da crise dos pellets que tan duramente golpeou a costa galega. Alí debatéronse novas normas ao redor dos microplásticos e o seu transporte por mar. Que valoración fai destas normativas? 

É unha normativa que está a camiñar, progresando. Fago unha valoración positiva. Dolors Montserrat, que é a cabeza de lista, e eu mesmo fixemos algunha emenda porque o regulamento que estaba sobre a mesa que propuxo a Comisión non tiña en conta o transporte marítimo dos pellets. Precisamente ese é un tema importante e nós puxemos un par de emendas para que neste regulamento incluíse tamén o transporte marítimo e esas emendas prosperaron.  
 

A proposta do Parlamento está adoptada e pasadas estas eleccións empezará a fase de trílogos cando o Consello e o Parlamento senten para negociar un texto común. Eu espero que o Consello no seu texto sexa tamén ambicioso, inclúa o transporte marítimo e poidamos chegar a un texto conxunto que mediante o chamado sistema de codecisión inclúase tamén ao transporte marítimo. É moi importante o que faga a Organización Marítima Internacional, pero tamén na Unión Europea a nosa regulación poderiamos adiantar nestes temas. Na OMI están a facerse cousas para previr accidentes marítimos con contaminación por microplásticos. Pero estas decisións son máis ben de carácter recomendatorio, non son de dereito vinculante. Gustaríame que na Unión Europea xa empezásemos a tomar medidas vinculantes obrigatorias para estes, para o transporte deste tipo de mercadorías.

O que me preocupa disto é que, aínda que estou contento con como vai a lexislación, non estou satisfeito co que sucedeu no mes de xaneiro e primeiros de febreiro, cando houbo en certo xeito un incidente marítimo e quíxose converter de forma inxustificada nunha gran catástrofe, ademais instrumentada politicamente pensando tamén no rédito que se podería sacar con vistas ás eleccións do 18 de febreiro en Galicia. A esquerda, os socialistas tamén, o Bloque, instrumentaron este incidente ao convertelo nunha arma de política sen pensar nas consecuencias que tamén podería ter todo este barullo, utilizando mesmo fotos trucadas con peixes deformados de Sri Lanka que se utilizaron e que poderían afectar á boa imaxe de Galicia e dos seus produtos de mar.
 

Outro dos temas nos que estivo moi presente durante esta lexislatura foi no debate ao redor de Venezuela, especialmente sobre a posibilidade de revisar ou levantar as sancións a este país. Cales son as perspectivas para a comunidade galega en Venezuela ante a proximidade das eleccións?

Venezuela e a comunidade galega viven unha situación moi delicada desde o punto de vista económico, á parte da situación política e social. A min, loxicamente o que eu quixese desde a miña óptica, é un cambio, como eu creo que todo o mundo. Quisieramos unhas eleccións abertas e inclusivas. Estou seguro de que unhas eleccións deste tipo porían fóra do poder a Maduro e ao seu camarilla, sinceramente. É un país irmán, no que hai tamén tanto vínculo de carácter humano entre os galegos, os canarios e os españois en xeral. É unha pena que estean a se marchar tantos venezolanos do país, escorrentados dunha situación catastrófica desde o punto de vista tamén económico e social e dunha situación de inseguridade cidadá e desde logo cun réxime político totalmente autoritario e que non cree na democracia nin no Estado de dereito.

O LOBO IBÉRICO OU ALTRI, ASUNTOS DE PREOCUPACIÓN EN GALICIA
Por outra banda, na Unión tamén se debateu moito sobre o grao de protección ao lobo ibérico, un tema que preocupa moito aos gandeiros galegos. Algunhas voces animan a levantar a protección, aínda cando non existe un censo fiable e actualizado sobre a poboación do lobo, tan só estimacións. Cal é a postura do PP neste sentido?

Hai uns datos que a Comisión foi recibindo dos das distintas rexións españolas e, que eu saiba, Galicia enviou tamén os seus datos. Creo que isto constata que o lobo está nunha situación mellor e que se pode buscar un sistema dun novo equilibrio entre os gandeiros e o e o lobo. Unha coexistencia na que se teñan máis en conta os intereses dos gandeiros que están a sufrir por esa crecida no número dos lobos e das mandas. No Parlamento Europeo habemos falado moito diso co meu compañeiro Juan Ignacio Zoido, que está na Comisión de Agricultura, recordo tamén nunha visita da da Conselleira de Medio Ambiente, tamén do conselleiro de Agricultura e Medio Ambiente de Castela e León. Ao final houbo incluso unha resolución do Parlamento Europeo onde insistimos na necesidade de cambios en lexislación en materia do lobo de cambios no Convenio Internacional de Berna para que se busque unha nova protección para polo de forma que se poidan modular para conseguir un novo equilibrio que teña en conta tamén as necesidades dos gandeiros. 

Creo que o Goberno español non está aí, non está a protexer para nada aos gandeiros, segue cunha visión moi dogmática da situación do lobo sen ter en conta as cifras e non quere modificar iso. Son varios varios os países que si o queren facer e a propia Comisión Europea situouse a favor disto e o Parlamento tamén. Unhas novas normas en materia de protección do lobo neste Convenio para conseguir un equilibrio máis sensato en materia de protección do lobo, que teña tamén en conta os intereses dos gandeiros.

Outro asunto que preocupa á economía galega é a posible chegada de Altri a Palas de Rei. Son cada vez máis as voces contrarias ao seu desembarco na localidade lucense polas consecuencias que podería ter tanto para o medioambiente e a economía da zona. Que reflexión fai da posible chegada dunha planta como a de Altri? Os fondos europeos parecen ser fundamentais para a súa viabilidade…
Son moi importantes e eu creo que se pediron. Hai un PERTE de descarbonización que creo que é onde se solicitarán eses fondos. Altri, como calquera outra empresa, terá que someter a avaliacións medioambientais e ao cumprimento da lexislación vixente e ao final autorizarase ou non en función de que cumpra con esta lexislación. Non é un tema discrecional. O que si é certo é que toda industria é moi importante que poida encaixar sempre que cumpra a lexislación vixente e, desde logo, as numerosas esixencias medioambientais. 

Recentemente lin que tiña que pasar unhas 30 avaliacións, das cales as medioambientais son loxicamente moi importantes. O que me sorprende de todo isto é que agora se fixo deste tema unha auténtica bandeira da esquerda. Estou a ver os posicionamentos duns e outros e recordo que vin unha Proposición Non de Lei onde o Grupo Socialista situábase a favor de Altri en marzo do 23. Por tanto agora sorpréndeme que fagan bandeira disto e adoptado unha posición tan contraria. 

Non sei en que medida estas formulacións obedecen a motivacións máis políticas que doutro tipo. É un tema onde deberiamos unirnos porque a industria, e a necesaria industrialización, é moi necesaria en Europa, en España e desde logo en Galicia, polo que temos que ter unhas posicións equilibradas en materia de industria. Tamén que se siga a lei, non sitúes dogmáticas e prexuízos infundados. Primeiro hai que ver o que hai encima da mesa, analizalo, estudalo e que os técnicos falen. E os políticos terán que falar despois, pero non pór o carro antes dos bueyes, non empezar directamente xa co non.

Xa en clave galega, o PP de Alfonso Rueda logrou unha sólida maioría absoluta nas pasadas eleccións autonómicas, uns resultados que non foron tan bos nos comicios de País Vasco e Cataluña. Que radiografía fai deste triunfo de Rueda?
Foi un magnífico triunfo que demostra unha vez máis que o PPdeG é o partido, como adoitamos dicir, que máis se parece a Galicia, en certo xeito, porque no fondo un de cada dous galegos vota ao PP. O triunfo de Rueda foi moi encomiable. Demostra tamén que os galegos souberon recoñecer nel a unha persoa con liderado e tamén con experiencia. Non esqueza que Rueda non era ningún salto no baleiro, fora vicepresidente con Feijóo despois de moito tempo. Coñece moi ben a maquinaria de goberno e é un contrastado dirixente con moita experiencia, próximo creo tamén cos galegos. Por tanto, foi unha gran vitoria que non nos debería sorprender. O que si é sorprendente, quizais desde fóra, é que xa levamos cinco maiorías absolutas en Galicia, pero é que o PP tamén é un partido político moi apreciado aquí e funciona moi ben, agora tamén coa secretaría xeral, con Paula Prado, e por tanto foi unha vitoria quizais sorprendente para xente de fóra, pero os que estamos aquí e coñecemos Galicia sabemos a sintonía que hai entre o pobo galego e o PPdeG e con Rueda isto tamén funcionou magníficamente. 
 

Permítame discrepar un pouco co que di ao principio. En Cataluña cos resultados multiplicamos de tres escanos a 15. Non creo eu que se poida dicir que é tan baixo. E no País Vasco tamén subimos bastante, non creo que sexan malos resultados. O que pasa é que tanto no País Vasco como en Cataluña estabamos en niveis mínimos e demos un salto moi importante, unha multiplicación dos escanos.