Máis tarde ou máis cedo gobernará o Partido Popular con apoio de VOX

Sen entrar en tecnicismos políticos, as sondaxes sinalan unha tendencia á alza de VOX, que lle sacaría votos ao Partido Popular e un lixeiro descenso do PSOE. Doutra banda non habería ningún interese por parte das forzas que manteñen ao goberno nunhas eleccións anticipadas, xa que todas as formacións que o apoian sairían perdendo a nivel de resultados, cada unha cos seus respectivos intereses electorais, prodúcese unha certa estabilidade en número de deputados tanto en Junts, como no PNV e unha baixada xeneralizada das formacións de esquerda.

A subida de VOX, débese á situación socioeconómica do país onde os cidadáns perciben que os seus problemas reais non se resolven e ven unha loita constante e encarnizada polo poder entre as dúas formacións políticas con descualificacións entre elas e unha corrupción cronificada e estrutural dos partidos maioritarios. Pero non nos enganemos, a responsabilidade do ascenso de VOX é só e exclusivamente dos dous partidos tradicionais que teñen fundamentalmente un problema de corrupción e unha serie de estómagos agradecidos nos seus aparellos e estes sen ideoloxía que todo tápano, sendo o caldo de cultivo para un ascenso da ultradereita, a pesar de que moitos dos seus electores non simpaticen con VOX, como no seu día se produciu na República de Weimar, tras a derrota do Imperio alemán na Primeira Guerra Mundial (1919-1933), pero tamén, entre outras situacións, cunha hiperinflación xermánica que anos despois daría paso ao nacemento do nacionalsocialismo.

Ata que se demostre o contrario, todas as formacións con representación parlamentaria son legais, se realmente VOX é un problema, pois que apliquen a lei de partidos e se non é así que cada pau aguante a súa vela. Pero salvando as diferenzas ideolóxicas, se o actual goberno pactou, entre outros, con formacións políticas que tentaron dar un golpe de estado, ao final o único que lograron é crear un precedente para un futuro executivo do Partido Popular cun apoio de lexislatura, investidura ou unha coalición gobernamental, como xa se produce noutros países da nosa contorna, como Víctor Orban en Hungría ou Giorgia Meloni en Italia. En definita, cos terceiros orzamentos sen aprobar e un apoio parlamentario na UCI, o actual executivo poderíase dicir que está máis que amortizado, todos o saben e todos calan, manual de resistencia e á espera dun futuro goberno que eles mesmos cociñaron.