A liberdade non ten nada que ver coa imposición

Está a entrarse na recta final do mes de agosto, para a maioría final do período vacacional e inicio da normalidade. Nesa normalidade, como estaban a esperar os afeccionados ao fútbol, inicio da tempada futbolística nacional e de competicións europeas. É a explosión dos que senten paixón polo deporte rei.

Como non todo o mundo ten a posibilidade de asistir en directo aos campos de fútbol para presenciar en vivo os partidos do seu equipo preferido, rádioa e a televisión en directo, por distintas razóns, son unha boa maneira de vivilos coma se estivesen no estadio.

Moitos son os afeccionados que se inclinan por subscribir a unha plataforma de pago para velos, posto que a televisión pública, TVE, só ofrece 15 partidos da Copa do Rei e a final desta competición. Coñecido o panorama, non queda máis remedio que rascar o peto e pagar ás plataformas que teñen os dereitos de emisión, previo pago. Desde hai tempo, esas canles de TV, por fortuna, inseren na parte baixa da pantalla, á esquerda, un texto no que indican en que idioma quérese escoitar a retransmisión: español, catalán, galego, @euskera, os distintos idiomas do Estado. Unha iniciativa que me parece en grao sumo acertada e que forma parte da normalidade deste país, plural no político, social, cultural e respectuoso con esa pluralidade.

Hai meses, na anterior tempada futbolística, vendo A 1 de TVE en Catalunya, a sorpresa foi que a locución fíxose en catalán, sen indicar que se podía seguir en español. Na pantalla non saíu nada que o indicase, como fan as plataformas. A sorpresa foi maiúscula, o mesmo que o cabreo de moitos espectadores, porque lles quitaron o seu dereito a decidir en que lingua querían escoitar. Que sucedeu? Pois varias cousas: os que tiñan contratado Movistar, fóronse a Movistar e acabouse (aínda que algúns dos seus xornalistas/locutores iso de deixar as súas preferencias en casa lévano moi mal e vese por onde van). Outros, os que non poden ou non queren pagar a cota, quedaron, quitaron o son de TVE1, acenderon rádioa e viron o partido co son da súa emisora favorita. Ou simplemente pecharon a TV e pasáronse á radio directamente. A min, persoalmente, que seguía o partido, sorprendeume e, solidarizándome con aquelas persoas ás que se lles expulsou da televisión pública, cambiei a Movistar.

Pero ollo con estas xogadas dalgunhas mentes pensantes socialistas (incluídos os cataláns) de expulsar tamén de TVE (televisión pública paga por todos) aos que prefiren ver a televisión en español. É un gran erro, porque xa foron expulsados de TV3, non só pola lingua, senón polos contidos interesados. Que sucede? Pois que se lles está negando o seu dereito a elixir, que os dirixen á televisión privada e, ademais, moitos deles son votantes socialistas. Así que, agora que acaban de empezar todas as competicións, que TVE1 en Catalunya dea a opción aos televidentes de seguir o partido na lingua que prefiran. Que o indiquen na pantalla, que sexa fácil facelo e cámbiese o rumbo que está a tomar TVE en Catalunya. Outra TV3 é un erro que pagarán moi caro os socialistas cataláns, con Salvador Illa á cabeza.

Pór ao lobo (Miquel Calzada, independentista excluínte) a dirixir na sombra —non tan na sombra— para facer de TVE2 outra TV3 e ir contratando a determinadas produtoras, raíñas de TV3, para que sigan con esa folla de ruta marcada por determinados partidos que se cren que Catalunya só son eles. Pois non, Catalunya é outra cousa, mal que lles pese. Por iso, a frase de Tarradellas sempre me gustou: “Cidadáns de Catalunya”.

Ante as críticas do episodio do fútbol en catalán en TVE1, en redes sociais saíron os posuidores da verdade, incluídas informacións en medios de comunicación afíns, dicindo de todo e chamando aos que queren seguir en español os partidos en TVE en Catalunya “catalanófobos” e “analfabetos tecnolóxicos”. Insultar, pór etiquetas e ese tufillo de supremacismo que teñen algúns, repele tanto aos que non pensan como eles.

O que debe facer TVE é facer as cousas ben: facilitar a todos que elixan a lingua, que non se impoña, e que TV3, por sorte, só hai unha. Aínda hai tempo para corrixilo. E non me importa que me poñan etiquetas: son para a roupa e adóitoas cortar cando estreo algunha peza. As imposicións só xeran rexeitamento. A liberdade é contraria á imposición e os dereitos respéctanse, non se pisan.