Altri - Greenfiber: Hipóteses arredor de realidades inconfesábeis

Un consorcio ENCE-ALTRI-GREENALIA será imbatible en todo o cuadrante noroeste ibérico, tendo a INDITEX como cliente privilexiado.

As conselleiras Lorenzana e Vázquez parecen petar na porta das multinacionais, esperando ser as próximas merlas brancas en pisar moqueta e encher de ceros a cartilla do banco. Rueda, gañador da Operación Triunfo, agarda ter unha carreira dilatada como o seu antecessor, nunha cómoda viaxe cara a xubilación. Mentres, o pobo observa perplexo sen ter as chaves para entender a traxicomedia barata en modo farsa que interpreta este novo mercenariado.

Na recente manifestación da Pobra do Caramiñal e da ría de Arousa un dos oradores coincidía coa líder da oposición parlamentar en esixir que se a factoría de Greenfiber é tan boa, pois que a leven para a capital lusa. E desde unha emisora radiofónica próxima a Moncloa, xustificaba a conselleira Vázquez con rotundidade e pedagoxía que Galiza ten “estabilidade e recursos”. A estabilidade danlla ela e a banda pneumática do seu presidente, ao igual que os recursos, especialmente os dialécticos para seguir enganando. Un, que non para de darlle voltas a estas cousas, non pode evitar especular, botando man para este propósito da fértil tradición político-empresarial galega, que tan boas mostras nos ten dado incluso desde antes da Operación Nécora, lembremos por exemplo a xuntanza gastronómica de Fernández Albor co “narco” en Vilanova de Cerveira. Vamos, pois, coas reflexións-especulacións.

Até fai moi pouco, os distintos gobernos do PP compartían mesas, manteis e despachos con altos cargos e responsables de Ence . Que razón podería haber agora para que patrocinasen unha multinacional portuguesa que competiría polas materias primas cos amigos de Lourizán?

 A primeira, inevitábel. Ata hai ben pouco, os diferentes gobernos do PP compartían mesa, mantel e despachos con altos cargos e xefes de Ence. Que razón pode haber agora para que  apadriñen unha multinacional lusa que vai competir pola materia prima cos amigotes de Lourizán? Que sentido ten nisto inocular un propágulo que se estende para dominar a capacidade decisoria, en materia ambiental, de San Caetano? (Mª José Echevarría, esposa de Antonio Casal, director territorial de Ence, é a directora xeral de Calidade Ambiental e Sostibilidade e unha das persoas que asina a declaración de impacto ambiental do proxecto).

A segunda, en relación coa primeira. Pode haber na nosa terra algún competidor común a Ence e a Altri? Sabemos que a competencia en Portugal é dura, pois hai varios axentes industriais tratando constantemente de posicionarse para mellor acceder á cobizada materia prima, abaratando custos e mellorando a competitividade internacional. Un deses axentes competidores de Altri é Navigator (unión de Portucel e Soporcel), que desembarcou en Galiza hai uns anos, cando o noso veciño declarou a moratoria do eucalipto. Agora están a apostar forte e nalgunhas comunidades de montes xa desprazaron a Ence como referente contractual. Compiten polo recurso, pola terra e distorsionan o mercado.  

A terceira, que ten a ver coa materia que se quere producir, e que serve de introdución á cuarta. A fibra téxtil de celulosa, con aplicacións variadas e futuro prometedor segundo algúns gurús, pode contribuír á descarbonización do sector téxtil, invadido como está de polímeros derivados do petróleo. E onde é que está unha das principais multinacionais europeas do sector?

A cuarta, agora, é obvia. Que vínculos pode haber entre a parte galega de Greenfiber e a xoia da coroa de Arteixo? Pois si, o Conselleiro Delegado de Greenalia, Sr. D. José María Castellano, durante máis de 20 anos patrón de costa e de pesca de Zara e Inditex. Referiríase, entón, a ínclita Condesa de Ríofurelos Ángeles Vázquez de Mellid y Mejuto, á idoneidade da ubicación galega entendendo por  “recursos” a potencial demanda de servizos de subministro do lyocell? 

Ven agora o fiado desta vasta urdime. Aquí prepárase unha operación de moito calado que é  considerada estratéxica incluso antes de nacer. Nin Ence, nin Inditex deben aparecer na operación de penetración. No primeiro caso, porque de existir unha mínima relación económico-industrial entre Altri e Ence a “besta durmida” comezaría a ruxir nada máis presentarse o proxecto. Ningunha estratexia comunicativa sería capaz de proporcionar as doses de vaselina necesarias para facilitar esa penetración. No segundo caso, sería demasiado imprudente que o Sr. Ortega se mollase desde o principio dicindo que vai mercar o lyocell todo que en forma de celulosa solúbel saia da primeira fase dunha factoría que está a ser contestada como nunca na rúa desde os tempos da nuclear de Xove. Arriscar o prestixio gañado a pulso non entra nos planos dun self-made man visionario. Mellor soltar lastre e levantar algunha cortina de fume.

A incorporación destes poderosos axentes déixase para a fase de augas tranquilas, cando PSOE e Moncloa dean luz verde ao disparate. Incluso para cando o pichón estea xa nas garras do falcón, tras a análise de Bruxelas. Un consorcio ENCE-ALTRI-GREENALIA será imbatíbel en todo o cuadrante noroccidental ibérico tendo como cliente privilexiado a INDITEX. Non será precisa a cartelización do mercado da madeira de eucalipto, todo fica na casa e non haberá alza de prezos. Á Navigator non lle quedará outra que liscar co rabo entre as pernas e a súa posición en Portugal ficará tamén debilitada en relación con Altri, que colocará lyocell en medio mundo. Os dividendos a repartir polo monstro do Ulla serán tan suculentos que pagará a pena escoitar durante uns meses os ladridos desa lexión de esfarrapados mariñeiros, mariscadoras, bateeiros, gandeiras e labregos. Galiza será un lindo predio para seguir enchendo de eucaliptos. Xa vai a brigada mediática achandando o camiño da revisión da moratoria.

Un consorcio ENCE-ALTRI-GREENALIA será imbatible en todo o cuadrante noroeste ibérico, tendo a INDITEX como cliente privilexiado.

María José Lorenzana, Ángeles Vázquez de Mellid y Mejuto, o Presidente Rueda e boa parte da súa banda pneumática poderán vivir de rendas en cómodos postos dos consellos de administración de calquera das empresas do novo holding. Tamén unha parte dos ministros do goberno de Perrosanxe, incluso el mesmo, se coopera, poderá enriquecerse de forma inmoral, mentres Besteiro requiescansa in pace na cuneta. No mar, vía libre para eólicas mariñas. No campo, xa aparecerá unha multinacional mineira con novas oportunidades de negocio. 

Pero claro, un non ten a bola de cristal, e todo isto só é produto dunha imaxinación febril. Fago votos e exvotos para me equivocar e para que remate ben a historia. O primeiro, non baixar a garda. 

A empresa editora non se fai responsable das opinións expresadas polo opinador.