O papelón de Europa

O bombardeo por parte de Xapón de Pearl Harbor, o 7 de decembro de 1941, faría entrar aos EEUU ao día seguinte na Segunda Guerra Mundial, e por tanto unha dependencia ata hoxe dos norteamericanos por parte dos europeos, tanto en materia de defensa como de seguridade. Co tratado de Washington, o 4 de abril de 1949 por parte de doce países, a ambos os dous lados da poza, entraría a andar a OTAN.
 

Todo iso sentaría as bases para que Europa estivese a mercé dos norteamericanos, e que estes pidan agora unha maior partida de gasto en defensa, primeiro foi o 2% e agora xa é o 5%. Mentres, España ten un gasto en dito capítulo do 1.28% e para este ano a previsión podería ser do 1.32%.

Todo o anteriormente exposto e de maneira moi resumida, exemplifica á vez o papel secundario que xoga Europa na guerra de Ucraína, xa que o apostou todo a unha dependencia case total dos EEUU en materia de defensa e seguridade, co predominio sempre deste país, e que tamén era o que maior partida orzamentaria dedicaba a iso.
 

A disolución no seu día do Pacto de Varsovia, e que aglutinaba aos países do leste europeo, así como unha expansión tanto da OTAN como da Unión Europea, fixo que os rusos se sentisen ameazados na súa antiga zona de influencia, e por tanto a esixencia por parte dos mesmos da creación dunha franxa de seguridade. O erro dos occidentais é tentar achegarse cara aos límites con Rusia, e pensando só no histórico paraugas protector dos norteamericanos.
 

Os propios países bálticos son un exemplo de como os rusos ven ameazados, unha vez que os seus antigos países satélites forman xa parte tanto da OTAN como da UE. Con todo o anterior, Ucraína non debería entrar na estrutura destas dúas últimas organizacións, debendo ter un status neutral, similar ao de Suíza, e con tratados bilaterais de libre comercio, como xa existen con outros países por parte da UE. Á vez os europeos non debemos renunciar a un incremento do gasto en nosa propia defensa e maximizar as potencialidades noutros ámbitos en competencia cos EEUU.
 

A xeopolítica actual pasa por un estreitamento das relacións entre a UE e China, país este último que mantén unha guerra comercial cos EEUU polo liderado mundial da economía. En definitiva Europa é unha das principais economías mundiais, e un dos mercados máis apetecibles e prósperos, aí está a súa principal baza. Por tanto a presidenta da Comisión Europea, Úrsula Von der Leyen, non quedará outra que aumentar as partidas orzamentarias en defensa, así como tamén a dos respectivos países da UE, para que o destino de Europa non teña que depender dos EEUU.