Unha semana de políticos e xuíces

Por fin chegou o fin de semana! Miúdos cinco días os que se viviron, cun final de infarto. Son desas xornadas que non se esquecen, que pon sobre o escenario político e mediático un panorama ben marcado no político e xudicial. Por fin queda visto para sentenza o xuízo ao fiscal xeral do Estado, tras seis días de proceso, coa declaración de 40 testemuñas. Agora, os sete xuíces do Supremo teñen a gran decisión de absolver ou condenar a García Ortiz, nunha vista na que non se achegou novo indicio sobre o acusado. A sentenza espérase que sexa ditada en poucas datas.

A pesar das declaracións de xornalistas que afirmaban que a filtración non lles chegou do fiscal xeral, senón que a tiñan no seu poder antes, sorpréndenos como aos compañeiros de profesión se lles instigaba a revelar as súas fontes, cando saben que “o segredo profesional” e o non revelar as fontes forma parte da ética dos xornalistas (algúns a cumpren, outro non, porque de todo hai nesta profesión cada vez máis maleada, por non utilizar outra palabra). As súas señorías, avogados e fiscais son coñecedores. A pesar dese coñecemento, apertaron todo o posible para que dixesen a fonte da súa información. Querían dar a impresión de que os interrogados fosen culpables de publicar a información. É lamentable o sucedido aos compañeiros aos que algúns non creron.

Dicía o mestre Manuel Vázquez Montalbán que “Non se lle pode pedir a un xornalista pai de familia que sexa un heroe cada día”. Enténdese perfectamente o que quere dicir esa frase tan descritiva e realista. A pesar diso, aínda hai xornalistas que o medo o pomos por monteira en aras da información.

Junts segue coas súas ameazas de pór a caldo a Sánchez e os socialistas, pero, doutra banda, bótalle un capote ao goberno e bloquea a abolición do peche das centrais nucleares. Iso si, véndeo coma se tivésese que aprobar porque é bo para Catalunya. Os de Junts non teñen claro ao que xogan, ou si? Mentres Puigdemont sacaba peito porque os avogados da UE achandaban a súa posible volta, ao avalar ante o Tribunal de Luxemburgo a Lei de Amnistía. Claro que esa declaración non é vinculante, por moito que queiran vendela como unha vitoria. Algúns se lles esquece que a decisión final sobre a amnistía recae nos xuíces españois. Iso quere dicir que, falando en termos futbolísticos, aínda hai partido e a volta a Catalunya do fuxido non está tan cerca.

A comparecencia de Carlos Mazón, a petición propia na comisión das Cortes Valencianas, foi de vergoña: limitouse a defender acusando o goberno de ter a culpa. Moi lamentable a súa actitude e mellor sería non facelo, porque quedou patente que non só parece ter un rostro como o mármore de Macael, senón que o ten. Non sei quen lle aconsella, pero que cambien rápido de asesor. Aínda que, pensándoo ben, para o que queda…

O xuízo á familia Pujol está xa case na porta (despois de 10 anos, xa tocaba). Agora, a comparecencia do expresidente de Catalunya, Jordi Pujol, está no aire debido á súa idade e, sobre todo, ao seu estado de saúde, que non é moi boa. Tendo en conta a idade —95 anos—, que se esperaban os que estaban a instruír o caso? Que cumprise 95 anos ou máis e non facelo pasar polo grolo de sentar no banco? Suponse que os seus fillos, os implicados directamente, si… Non é posible que a descendencia masculina da familia Pujol sexa toda listísima e faga moito diñeiro por méritos propios.

Como remate, aínda que hai máis temas que foron protagonistas, o xuíz Adolfo Carretero decidiu procesar ao exdiputado Íñigo Errejón por un presunto delito de agresión sexual á actriz Elisa Mouliaá, ao considerar a súa señoría que a denunciante dixo a verdade en todas as súas declaracións. Haberá que esperar a ver en que termina todo. Pero unha cousa queda clara: o sucedido con Elisa non é un feito illado; políticos, máis do que se explica, utilizan os seus cargos para aproveitar de mulleres. O problema é que non se adoita denunciar por medo e polo calvario polo que van ter que pasar. O caso do exministro José Luís Ábalos, que escandalizou ao país, non é un feito illado. Este coñeceuse, outros casos seguen aí gardados. Coñeceranse algún día? Poida que si ou poida que non.

Así que todos a descansar e a pasarllo ben, que estes problemas non terminaron. A semana que vén, máis.