As casualidades non existen ou, se se producen, en moitas ocasións veñen das mans dos interesados que queren que isto ocorra. É un engañabobos? Para os que llo crean, si. En política, esta estratexia adóitase utilizar: casualidade aparente é igual a intereses de persoas ou grupos que pretenden, como os ilusionistas, facer crer o que en realidade non é, vestíndoo de providencia. Dicía o escritor francés León Boy que “non existe a casualidade, porque a casualidade é a providencia dos imbéciles, e a xustiza quere que os imbéciles non teñan providencia.”

Este luns, "dúas casualidades" apareceron como baixadas do ceo. Unha, que o ministro de Exteriores, José Manuel Albares, estivo en Bruxelas para participar no Consello cos seus colegas da UE. Antes da reunión, prodigouse en declaracións explicando que vai intensificar os seus “esforzos” para conseguir a oficialidade do catalán, galego e @euskera. O catalán era unha das peticións de Carles Puigdemont.

Non sei si coincidirían o Ministro Albares no aeroporto co líder da UXT, Pepe Álvarez, que casualmente se atopaba tamén na capital comunitaria, con destino a Waterloo, onde lle esperaba ansioso o fuxido Puigdemont para facer a foto co sindicalista, quen, por certo, ía acompañado do secretario nacional de UXT Catalunya, Camil Ros. Dous sindicalistas emisarios para convencer ao expresidente das bendicións de que o seu grupo, Junts, deba apoiar a xornada de 37,5 horas. Segundo o sindicalista/emisario plenipotenciario, a explicación sooulle ben a Puigdemont e poida que o seu grupo apoie no Congreso a proposta. Só falaron diso? Nada dos orzamentos?

Hai poucos días, o presidente da patronal catalá, Foment do Treball, Josep Sánchez Llibre, desprazábase a Perpiñán (Francia). O empresario considerou que era moi importante entrevistar co fuxido. Outro emisario gobernamental? Nesa reunión, o líder empresarial levoulle un documento de 465 propostas para mellorar a competitividade empresarial. Falarían da redución da xornada laboral, coa que Sánchez Llibre non está de acordo na rebaixa. E Puigdemont? Sobre iso non se pronunciou. Estará de acordo? Ou o fuxido díxolles o que quería escoitar a todos, por separado? É máis que probable, porque conversación teñen e necesita moitas charlas, que está moi só.

Dadas estas visitas, que non serán as únicas, o que se pretende é dobre: por unha banda, que todos os que signifiquen algo na política ou a economía vaian en peregrinación a visitar ao Santo e, con pregarias, pedirlle que conceda as súas peticións, que tanta falta fan á "sociedade catalá" e até, se me apuran, á española.

Dous, convencer de que Pedro Sánchez fai todo o posible por contentar a Puigdemont en todo aquilo que lle sexa posible, que non é tanto como el quixese, porque “as súas señorías” non llo están pondo fácil para aplicar a gran promesa: a súa amnistía e de paso ao resto dos fuxidos que están cansados das coles de Bruxelas.

Así que, dúas casualidades este luns de desasosego xudicial para o Goberno, sumada á infantil reunión co xefe dos empresarios cataláns, son demasiadas coincidencias para que alguén llo poida crer. De verdade?

Como dicía o polifacético escritor, pintor e filósofo suízo Friedrich Dürrenmatt: “Canto máis planifique o home o seu proceder, máis fácil seralle á casualidade atoparlle.”