López Obrador, o asasinato de 43 estudantes e o perdón que non chega

Esta semana, México volve ser noticia - non hai semana que non o sexa- por dous motivos: este 26 de setembro cúmprense 10 anos da desaparición de 43 estudantes de Ayotzinapa, cuxos corpos non foron atopados. Este suceso foi un dos casos máis traumáticos da historia recente de México. O asasinato destes estudantes ocorreu baixo a presidencia de Pena Neto e non foi aclarado por López Obrador, un presidente que para tapar o que ocorre no seu país búscase inimigos fose e así desviar a atención. A segunda, pola actitude hostil do presidente electa Claudia Sheinbaum, que nun xesto que a define e que segue a liña do seu antecesor e mestre, non convidou ao Rei Felipe VI á súa toma de posesión que terá lugar a próxima semana.

López Obrador, para que non se fale dos graves conflitos internos, desvía a atención cara a España 

A resposta do Goberno de España ante este xesto foi a denuncialo e non enviar a ningún membro do Goberno ao acto. Unha actitude que lle honra despois dos múltiples exabruptos emitidos polo aínda presidente en funcións López Obrador, que para que non se fale dos graves conflitos internos desvía a atención cara a España e a súa presenza fai xa máis de 500 anos no seu país. O ilustre gobernante leva tempo esixindo que se pida desculpas aos pobos indíxenas de México polas “atrocidades” cometidas durante a conquista española e a etapa colonial. Como nin o goberno, nin o Rei responderon á súa petición, pois non convida o Rei de España, ao que tachan de prepotente por non responder á súa carta, que non era precisamente moi  poética.

México é un país grande  onde conviven a boa xente cun  nutrido mostrario de vándalos, narcos, guerrilleiros e infiltrados entre outras especies. Os secuestros, as extorsións, están á orde do día. Cada ano son asasinadas unhas 3.000 mulleres, nenas e adolescentes. Destes asasinatos só un de cada catro é investigado. A impunidade é a tónica que domina  con eses asasinos. O país mantén niveis tan altos de violencia e no 2023, rexistráronse 30.523 asasinatos.

Á situación de inseguridade úneselle a pobreza. Segundo datos do 2022 en México había 46,8 millóns de persoas en situación de pobreza, é dicir o 36,3% da poboación e 9,1 millóns de pobreza extrema, un 7,1%. Unhas cifras tan alarmantes que lle debería dar vergoña ao seu presidente que fala de situacións pasadas hai tantos séculos, sen preocupar realmente polo que ten en tempo real, nun país onde cada día máis habitantes embárcanse na triste aventura de tratar de pasar ilegalmente aos Estados Unidos en busca dunha vida digna, e un futuro para eles e os seus fillos, porque o seu país non llo ofrece. Dicía o escritor mexicano e premio Novel, Octavio Paz que “para o mexicano a vida é unha posibilidade de chingar ou de ser chingado”.

Resolver os problemas dos seus cidadáns, loitar contra a corrupción, ofrecer seguridade, traballo, educación, sanidade e pedir perdón a todas as familias que sufriron a perda dun dos seus membros en mans desas bandas de asasinos que quedan impune, algúns dos cales pertencen aos corpos policiais, debería ser uns dos seus obxectivos. Primeiro son as persoas, despois o populismo, que oculta a ineptitude.

Este 26 de setembro as familias dos dos 43 estudantes asasinados volverán lembrar a data nas que o futuro dos seus fillos quedou debaixo da terra, nalgún lugar que descoñecen e non poderán telos no cemiterio para poderlles visitar e sentir que están cercas, como persoas. A verdadeira realidade de López Obrador como presidente de México é esa. Agora. a súa sucesora, parece que como alumna avantaxada non vai cambiar moito a súa política, como se está apreciando a falta dunha semana para facer cargo do goberno. Como dicía coa súa peculiar linguaxe e estética o gran Mario Moreno, máis coñecido como Cantinflas, “para min todas as ideas son respectables, aínda que sexan “ideítas” ou “idiotas””.