O presidente Illa restablece a normalidade institucional: Un bo xesto

Este mércores outro acontecemento deu mostras, de momento, de que a normalidade institucion

ao volveu a Catalunya despois de 9 anos. Refírome a que o novo presidente da Generalitat de Catalunya, Salvador Illa, acudía ao Palacio da Zarzuela, para manter a tradicional audiencia co Rei Felipe VI tras ser elixido presidente. Esta situación que parecería un acto normal de cortesía, resulta que desde a presidencia de Artur Máis, os presidentes que lle seguiron: Carles Puigdemont, Quim Torra e Pere Aragonés, decidiran que non acudirían ás audiencias do Rei, como mostra de que non “son vasallos”, nin lle deben pleitesía. Unha decisión compartida polo tres que non reflicte a pluralidade e o respecto á cidadanía de Catalunya. 

Cando un político pasa de candidato a presidente de Catalunya, debe cambiar a mentalidade: o seu papel é o de representar e traballar para toda a xente, votárono ou non.

 Circunstancia que nestes anos non ocorreu, desgraciadamente. Por certo, a xa exalcaldesa Ada Colau tomara a mesma ruta para facer notar.

A decisión dos tres presidentes non gustara a unha boa parte dos cidadáns de Catalunya, non porque sexan monárquicos, algúns o serán, senón porque os cargos non están para decidir que queren facer ou non, non é a súa empresa, é o representante dun territorio e debe cumprir e respectar todo aquilo que está dentro do marco da Constitución. Os gobernantes teñen que facer até o que non lles gusta, ademais vailles no soldo.  O respecto non o dá un cargo, gáñase en base ás súas accións e comportamento. “O fanatismo é a peste do mundo moderno”, dicía o polifacético filósofo francés Ernest Renan.

A democracia, é o mellor dos réximes, até agora, por iso, non só hai que respectala, senón coidala para que esta dure. “Coa democracia cómese, edúcase, cúrase”, dicía o expresidente arxentino Raúl Alfonsín. O demais vén despois, cando esas tres cousas cúmpranse. Non se pode antepor outras pretensións partidistas e saltar o que realmente quere a xente.

A chegada de Salvador Illa ao goberno catalán ha traído, de momento,  tranquilidade e normalidade institucional a Catalunya, algo que se necesitaba despois de tantas turbulencias... Dicía Aristóteles que “a turbulencia dos demagogos derruba os gobernos democráticos”. A política, como a vida, está chea de xestos que define a quen os practican.

A decisión do presidente Illa de restablecer a normalidade institucional, de tender pontes e levar a Catalunya cara a unha nova etapa, é unha boa e saudable cando aínda non se cumpriron os cen días de grazas que se lle adoita dar aos novos presidentes cando son elixidos. Quere dicir que Illa está a facelo todo ben? Non. Hai  accións e decisións que tomou que non comparto, pero o que ten a responsabilidade de gobernar é el e terá que dar explicacións no seu día se non acerta. Pero é xusto dicir que restablecer a normalidade democrática, colocar a bandeira española - non son de simboloxía- e ter como referente ao expresidente Tarradellas non é un malo sinal. Ben é certo que a Tarradellas só parécese no albo dos ollos.

Os cidadáns de Catalunya esperan con expectación que o novo presidente non coxa camiños que poidan levar ao equívoco e que, con iso do perdón, a convivencia e outras gaitas, esquézase do que todos esperan do novo presidente. Porque se se equivoca pode producir unha situación de desencanto, cousa á que están afeitos os que van votar coa ilusión dun goberno mellor.