A penúltima rabecha de Carles Puigdemont, o fuxido

Hai que ver coa facilidade que Carles Puigdemont, ex presidente da Generalitat, utiliza un embude na súa actuación política para a parte ancha, para o resto a estreita. Veuno aplicando desde que fuxiu no maleteiro dun coche para non asumir as súas responsabilidades no episodio das múltiples ilegalidades do “procés”. Estivo predicando desde a súa cómoda vivenda en Waterloo, mentres que algúns dos implicados quedaban en Catalunya. Gustáselles ou non, coñecesen ou non que ían ser indultados, o certo é que pisaron a prisión.

El, desde o seu posto de eurodiputado, aproveitou a ocasión para seguir dando a carraca, sen coñecer ningunha achega no Parlamento Europeo en beneficio do pobo de Catalunya. Perdón, del si e do grupo dos fuxidos que non sufriron penurias económicas. A pretensión de Puigdemont, unha vez pasadas as eleccións catalás, sen habelas gañado, é que ERC, a CUP, os Comúns, incluso o PSC - partido gañador dos comicios- vóteno para volver á presidencia. Quéreo porque está convencido que el e só el é o auténtico presidente  de Catalunya, pola graza de Deus. Os republicanos, despois das que lles fixo, abandonando o goberno de Pere Aragonés, tombarlle os orzamentos que elaborara o exconseller de Economía Jaume Giró, de Junts, máis todas as trabas que lle puxeron, non se fían del.

Tras o acordo do PSC e ERC,  Puigdemont está a esgotar todos os seus cartuchos, meter con socialistas, xuíces, republicanos e o que faga falta. Na súa tolemia chegou até a afirmar que se o deteñen cando chegue a Catalunya - dixo tantas veces que viña e non o fixo- será culpa de ERC por pactar cos socialistas. Díxoo e quedouse tan pancho. Ademais de pedir que se lle aplique a amnistía…. Nesa fuxida cara adiante lanzou toda a súa artillaría: o presidente de Parlamento atrasou un día o contacto cos grupos políticos e o secretario xeral de Junts, Turull, persiste no seu defensa do seu xefe e a lexitimidade de que sexa investido presidente. Laura Borràs, que xa se esqueceu das súas fazañas de arranxos de concursos -outra ilegalidade-, volve ás andadas, e manifestou nunha emisora amiga que o seu xefe Puigdemont non se deixará deter, e ademais preguntoulle ao candidato Illa que fará si detéñeno durante o debate de investidura. Pois seguramente acordar de Puigdemont, que o seu obxectivo é paralizar a investidura e augarlle a xornada Salvador Illa.

O problema é que o fuxido cree enfermizamente que el é o auténtico presidente de Catalunya aínda que as urnas non o votaron. Deste xeito, está a disparar a dereitas e esquerdas do independentismo, que de momento non caeron na trampa. 

Só o “cantaire“, Lluís Llach séguelle o xogo. Debe ser por aqueles días marabillosos que pasou no veleiro que contratou Toni Comín, pagado supostamente con diñeiro do Consell da República que preside Pûigdemont, cuxas contas están auditando para verificar este pequeno detalle.

Como faltan poucos días para coñecer a posible volta e o circo que montará Puigdemont, haberá que esperar como termina a súa última rabecha.