Non pasaron nin 24 horas desde que se coñecesen os resultados das eleccións catalás cando os efectos fixeron das súas. Esta mañá de luns, o candidato á presidencia da Generalitat de Catalunya por ERC, Pere Aragonés, anunciaba en rolda de prensa que non recollería a súa acta de deputado e que se marchaba da primeira liña política. Unha renuncia que lle honra, cando neste país son poucos os que o fan. Foi coherente ao asumir na súa persoa os malos resultados do seu partido.

Aragonés márchase, pero deixou unha mensaxe: ERC queda na oposición. Decisión que deixa nunha situación complicada ao PSC á hora de formar goberno. Mentres isto ocorría, o candidato Puigdemont, que os resultados os acepta cando lle son favorables - demócrata de toda a vida- anunciaba que el preséntase á investidura. Suponse que a recoller a acta tamén. Que sucederá si finalmente vén Puigdemont a Catalunya? Será detido?

O aspirante á presidencia da Generalitat, que agora necesita aos republicanos para que lle apoien, dicía que hai que restablecer pontes con eles. Esquécese que as pontes os romperon eles tras saír do goberno e porlle todas as pedras no camiño, incluído non dar soporte aos orzamentos que eles elaboraran cando formaban parte do executivo catalán. Fixéronlle pasar un calvario a Pere Aragonés e ao seu goberno, até levalos a convocar as eleccións antes de tempo. Cederá ERC ás pretensións de Puigdemont? Parece que non, pero en política todo é posible.

Nesa fuxida desesperada para ser investido e non cumprir coas palabras que dixo non hai demasiado tempo, que se non era presidente marcharíase da política, agora esquécese delas e ameazaba a Pedro Sánchez con deixar caer o seu goberno senón facilítalle a súa investidura, que segundo el forma parte dos acordos pactados entre os dous partidos. Unha petición que é posible que non se cumpra, como afirman desde a rúa Ferraz.

Que pode pasar agora? Varias cousas. O PSC vai seguir adiante. É dicir, Illa presentarase á investidura: gañou as eleccións en votos e en escanos e está lexitimado. Nesta ocasión non pode defraudar a todas as persoas que depositaron a súa confianza nel. Así que, se finalmente ERC non lle apoia, a Illa queda a oportunidade de gobernar en minoría con soportes puntuais dalgúns partidos, como está a ocorrer no Concello de Barcelona.

A outra alternativa, que case ninguén quere, é unha nova convocatoria electoral, que poida cambiar os resultados a peor para algúns partidos. Así que, con este panorama, unhas novas eleccións sería unha lotaría, e non están dispostos a xogarlla. Catalunya necesita xa unha estabilidade política, a xente está cansada de todos estes anos perdidos polo procés. O que toca é que se forme o goberno e que goberne realmente para todos os cidadáns.

Carles Puigdemont debe aceptar os resultados que deron as urnas. A xente votou por un cambio, gústelle ou non. A actitude de Puigdemont de non aceptar a vitoria de Illa: lémbranos cando os socialistas gañaron as eleccións a Jordi Pujol, sendo elixido Pascual Maragall como presidente. Marta Ferrusola, a esposa de Pujol, dixo: “Aínda que gañamos as eleccións, roubáronnos o Goberno” e por si fose pouca sentenza, dixo: “É coma se entran na túa casa e atópasche os armarios revoltos porque che roubaron”, Enténdese perfectamente porque realizaba esa afirmación. Algo parecido ocórrelle a Puigdemont que se cre que Catalunya é a súa leira particular e que só eles son merecedores de “controlala”. Pero iso cambiou, por sorte. Alguén dixo que “un dilema é un político tratando de salvar as súas dúas caras á vez”. Iso ocórrelle a Puigdemont.