Éntrase xa na última semana da campaña das eleccións galegas, con gran protagonismo nelas de Alberto Núñez Feijóo co obxectivo de conseguir nas urnas a maioría absoluta do PP e que Rueda siga presidindo a Xunta de Galicia.

Só con maioría absoluta os populares poderán continuar gobernando. Ou en todo caso, se o partido do controvertido alcalde de Ourense, Democracia Ourensá, arríncalle un deputado e necesítao, apoiará a Rueda.

Resultará caro o apoio, farase valer, bo é Jácome como para non facer negocio. É por iso que a cabeza de lista de DO é Armando Ojea, home de confianza de Jácome. El negocia os “tratos”, el dá a cara en todos os “chanchullos” do home orquestra que é o alcalde de Ourense.

No entanto, todos teñen a vista posta nos resultados da esquerda- unha máis nacionalista que outra- para levar a cabo un posible goberno de coalición, con Ana Pontón como presidenta. Sería a primeira muller en presidir a Xunta. Todo é especulacións, só cando se pechen as urnas e realizouse o reconto as teorías darán paso aos datos reais. Así, coñecerase o nome da persoa que presidirá o goberno galego.

No medio desta loita para gañar votos, coa presenza de líderes nacionais nos dous grandes partidos, o pasado sábado saltaba a bomba informativa -casualidade?-: o PP no seu día estivo disposto a estudar, non a amnistía, senón a posibilidade dun indulto a Carles Puigdemont coa condición de que o fuxido entregarase á xustiza española, expresará publicamente o seu arrepentimento e comprometésese a cumprir co Estado de Dereito. Pero como Puigdemont pedía a amnistía, segundo os populares, só tardaron 24 horas en dicirlle que non. As negociacións terminaron nese momento.

Con este novo problema e na recta final de campaña, o líder o PP, Alberto Núñez Feijóo, quixo saír ao paso para dar a súa versión dos feitos e tentar frear as críticas que lle choveron da esquerda e da ultradereita de VOX -quen, por certo, as enquisas non lle dan ningún deputado-. Por iso Abascal atopou un bo argumento para arremeter contra os seus socios nalgunhas comunidades autónomas e tratar de rabuñar votos que lle dean un escano no parlamento galego. É a ocasión perfecta para Abascal.

Feijóo, que tanto criticou a Pedro Sánchez polo pacto con Junts e ERC declarou que nin antes nin agora danse as circunstancias de amnistía, nin o indulto. A realidade é que Puigdemont está tremendamente indignado polo que considera unha persecución do PP, agora tamén no Parlamento Europeo, lugar onde finalmente se investigarán os vínculos dos independentistas con Rusia. Ante esta situación, o eurodiputado de Junts, Carles Puigdemont, enviou unha carta aos membros do Parlamento Europeo na que ameazaba con “tirar da manta” e contar punto por punto as negociacións que mantiveron en agosto co PP.

Con este novo problema atópase Feijóo agora. E tamén hai que engadirlle a incerteza de non ter claro conseguir a maioría absoluta para revalidar o goberno da Xunta. Como dixemos en moitas ocasións, as hemerotecas son os principais inimigos dos políticos, que se lles esquecen en moitas ocasións das súas declaracións. Din unha cousa e despois, sen inmutar, a contraria.

A política é a arte de dicir unha cousa e facer a contraria, como se demostrou con Feijóo. Revisando os discursos do líder popular con respecto ao procés, a lei da amnistía e as súas críticas a Pedro Sánchez, ao que acusa de vender aos independentistas, agora resulta que se produciron conversacións con Junts para que apoiase a súa investidura.

E é que iso de tirar da manta é unha frase que se adoita empregar como unha ameaza que vai dirixida aos que ocultan debaixo do abrigo aquelas cousas que moi legais non adoitan ser. Cantas mantas hai para tirar delas? Seguramente demasiadas, por desgraza. Probablemente non se debería dicir, pero se facelo. Seguro que iso axudaría moito á credibilidade da chamada clase política.

Dicía Aristóteles, Maquiavelo, Bismark e o mismísimo Churchill, cada un no seu tempo, que “a política é a arte do posible”. Algunha vez será posible que as mantas, as zamoranas, sirvan só para quitar o frío nos duros invernos? Sería o desexable.

Até o vindeiro domingo, día das eleccións galegas, este tema será un dos principais argumentos para desgastar ao PP en Galicia. Os de esquerdas usarano para poder gobernar, os de ultradereita para arrincar votos ao PP e ter a representación que agora non teñen. Uns e outros o que queren no fondo é lograr máis votos á conta do que sexa. Sempre hai unha escusa, a de agora púxolla Feijóo en bandexa. Cambiarán os votantes do PP as súas papeletas? É pouco probable.