Moitas miradas estaban postas este mércores na sesión do Congreso- celebrada no Senado por obras no hemiciclo do Congreso-, non era para menos. O goberno de Pedro Sánchez xogábase aprobar ou non os seus tres decretos que tanto deron que falar estes días, con distintos protagonistas debido á posición inicial dalgunhas das formacións de non apoialos. Pero como até o último minuto, mesmo en período de prórroga, sempre poden cambiar as cousas, como así sucedeu. Ao final, Junts, non participou en ningunha das tres votacións, tras longas e intensas negociacións con representantes do Goberno e do PSOE, o que significa que dous decretos foron aprobados: o ómnibus e o decreto anticrisis, cuxa votación tivo que ser repetida polo erro do deputado de Sumar Gerardo Pisarello.
A pregunta é, por que cambiou de opinión Junts? Por dúas razóns: unha que pode estirar a corda todo o que queira co Goberno, pero non rompela. Está en xogo a volta de Puigdemont a Catalunya e iso só pode ser posible cun goberno socialista, non cos populares. Dous, que segundo explicaron rapidamente os emisarios de Puigdemont, decidiron abster “despois de chegar a un acordo para mellorar o autogoberno e as condicións de vida dos cataláns”. Segundo os de Junts iso tradúcese en que o Goberno de Pedro Sánchez delegará á Generalitat as competencias sobre inmigración a través do artigo 150.2 da Constitución, mediante unha lei orgánica específica para Catalunya. Ademais, prometéronlle a supresión do artigo 43 bis da lei de Enjuiciamiento Civil, que non é ningunha bobada, porque segundo Junts puña en perigo a amnistía e consecuentemente a volta de Puigdemont. Ademais a promesa da rebaixa do IVE do aceite ao 0%. O Estado asumirá a totalidade do custo sobre os descontos e as bonificacións do prezo do transporte público. Algunha cousa máis conseguirían? Seguro, pero non o din.
Agora ben, que cara quedaríaselle ao presidente Aragonés e a ERC tras decatar das concesións do Goberno aos posconvergentes? Quen goberna en Catalunya, Junts ou ERC? Bonita papeleta tócalles facer aos republicanos e ao mismísimo Goberno, Que conseguirían os republicanos e non dixérono? Moitos se fan a seguinte pregunta: Vanse a quedar quietas o resto de Comunidades Autónomas?, Non, empezarán a pedir, non quererán ser agraviadas, nin catalogadas como de segundas.
Podemos, como prometera, empezou xa a súa vinganza contra a líder de Sumar, vicepresidenta segunda e ministra de Traballo, Yolanda Díaz, ao propiciar que o decreto de medidas sobre conciliación da vida laboral e familiar e a reforma dos subsidios de desemprego non saíse adiante porque as podemitas se han unidos ao PP, Vox e UPN para votar en contra. É a vinganza das que só pensan nelas mesmas e non na cidadanía que tanto din defender. Dicía Confucio que “antes de embarcar nunha viaxe de vinganza, cave dúas tumbas”.
A xornada deste mércores foi unha vez máis a evidencia de que Congreso dos deputados - Senado hoxe-, a representación do pobo, foi como o Gran Bazar de Istambul onde se comprou e vendido, con regateos, os votos que eran posibles comprar, para sacar adiante dous decretos que traerán moita cola, non precisamente de cabalo.
Escribe o teu comentario