O Bambi Zapatero, o teloneiro de Sánchez, apoia a amnistía

Vaia por diante que, nos seus inicios, gustábame o entón presidente do goberno de España, José Luís Rodriguez Zapatero, polas súas políticas sociais. Meteduras de pata tivera unhas cantas como os famosos “brotes verdes” en plena crise económica, claro que é humano e todo non pode facer ben.

Da súa etapa lémbrase, entre outras cousas, a aprobación da subida das pensións mínimas un 26%, o salario mínimo interprofesional, aprobación da Lei de  Dependencia, Lei de Igualdade, a Educación para a Cidadanía, a retirada das tropas de Iraq, a Renda de Emancipación para mozas e axudas de 2.500 por fillo, o matrimonio gai, a Lei Antitabaco, paridade no goberno, retorno dos arquivos de Salamanca, o Estatuto catalán, o diálogo con ETA, a lei da memoria histórica, entre outras. Eses logros non se poden pór en dúbida - aínda que moitos pensen o contrario-. Até aí nada que dicir en contra. Cando deixou de ser presidente tras perder as eleccións no 2012 ante o PP de Mariano Rajoy, tomou posesión como membro do Consello de Estado. Tres anos despois, abandonouno para presidir o Consello Asesor da Fundación alemá Instituto para a Diplomacia Cultural.

En 2016 foi nomeado presidente do Foro da Contratación Socialmente Responsable. Foi nese mesmo ano cando o expresidente Zapatero empezou a súa relación profesional como asesor/mediador co ditador Nicolás Maduro, co que conseguiu e segue obtendo uns suculentos ingresos.

 É legal a actividade de Zapatero? É legal, pero pouca ética polo seu defensa dun ditador que ten ao seu pobo na máis triste das miserias cuns cantos millóns de venezolanos fóra do país. Só o círculo próximo a Maduro vive como señoritos, o resto pasa penurias que van desde falta e encarecemento dos alimentos até a carencia de medicamentos.

O expresidente Zapatero tirou pola borda a credibilidade dos seus anos como presidente, así o sieten moitos cidadáns. O diñeiro, por moi goloso que sexa, non pode tapar o comportamento dunha persoa que foi presidente do goberno e ademais máximo responsable dun partido de esquerda. É indigno.

Coas súas viaxes a Venezuela e outros países de América Latina para “interceder” coas súas boas “artes”- e de paso aumentar a súa conta corrente- o PSOE de Pedro Sánchez sacouno do ostracismo político. Utilizouno como valedor das súas políticas e teloneiro nos actos do candidato Sánchez. É a cara bonita que, como bo orador, quere convencer aos votantes. Zapatero fixo o seu tour polos medios de comunicación mostrando a boa nova. Agora, cos posibles pactos para que Sánchez poida renovar a súa presidencia do Goberno con concesións tan impopulares como a amnistía para o fuxido Puigdemont e os implicados en todo no procés, volveu a tirar de Zapatero. Ten que volver ao circuíto dos medios de comunicación para explicar que iso da amnistía é legal, que se axusta á Constitución e que esta axudaría a iniciar un proceso para tentar o “reencontro” de Catalunya co Estado. Unha vez máis, Zapateo fala dunha Catalunya unitaria, cando non é verdade. A Catalunya plural é a real e a maioría sufriron os efectos da gran movida do procés, sen que o Estado, e o goberno faga nada para defendelos.

Con esta actitude, o único que están a conseguir os que se dedican a explicar o inexplicable, caso Zapatero e compañía, é que a xente se afaste cada vez máis dos políticos, porque como se comprobou unha vez máis, din unhas cousas en campaña e despois das urnas, fan a contraria. A decepción de moitos votantes e militantes socialistas é grande, o que sucede é que entre a militancia está implantada a lei do silencio, Se alguén pensa que xa viu todo, sentar porque veñen curvas, dígollo.