Rufián a Pedro Sánchez :“O noso voto súase partido a partido”

A reunión coa portavoz de Junts, Mirian Nogueras, celébrase o vindeiro venres, As peticións da enviada de Puigdemont irán na liña dos republicanos, incluso un pouco máis lonxe para marcar distancia

Sen data fixada pola presidenta do Congreso para a sesión de investidura do candidato Pedro Sánchez, as negociacións cos distintos grupos políticos continúan. Unhas negociacións que non están a ser fáciles polas peticións tan altas - mercadería?- que lle esixen a cambio dos seus síes. O que nun principio parecía que estaba case feito, resulta que o proceso vai máis lento do que crían en Moncloa, o que expón desasosego entre os dirixentes socialistas. Chegarase a un acordo antes de que termine este mes? Parece que non será posible. 

Pedro Sánchez  está a manter as conseguintes reunións cos partidos, como é preceptivo - excepto con Vox-. A entrevista con Feijóo estaba claro como terminaría: non lle pediu os votos do seu partido, por razóns obvias. As mantidas co BNG, visto o panorama, tamén aumentaron as súas peticións, non queren ser menos que ERC e especialmente que Junts. Así que lle transmitiron que aínda non decidiron se o van a votar. Polo camiño, a vicepresidenta e líder da plataforma Sumar, Yolanda Díaz, adiántaselle pola esquerda para seguir tendo protagonismo e presentaba este martes, en Barcelona, o seu documento sobre a amnistía. Un documento que vén xustificar que leve a cabo este proceso. Unha argumentación que agrada a Puigdemont - membros de Junts estaban na presentación- e pola contra molestou aos republicanos que declinaron facerlles de palmeiros.

Este mércores, Pedro Sánchez, acompañado do seu negociado e cociñeiro cos partidos cataláns, Félix Bolaños, reuníanse con Gabriel Rufián en Moncloa co fin de ir pechado os temas máis “escabrosos”. Previamente o candidato Sánchez chamara a Oriol Junqueras para falar con el. Era a escenificación de que dialogaba co “xefe” de ERC. Unha conversación - non é a única que mantivo con el- para afinar as propostas. O traballo máis duro estaba destinado a Rufián, que lle levou as peticións a cambio dos seus votos e deixoulle claro que estas peticións son só para a investidura, que non son un pacto de lexislatura que quere o líder socialista para ter estabilidade. Para iso, a lista ampliarase. 

As propostas que levaba no peto Rufián son moi claras: amnistía, unha “consulta” pactada, máis financiamento para a sanidade. o fin do déficit fiscal en Catalunya, é dicir máis diñeiro. Pero hai máis que escóndese e que se irán coñecendo: o traspaso se ou si de Rodalies e a non intromisión nos temas de “política exterior”, como é o caso do recente anuncio do goberno de Pere Aragonés de crear “un corpo diplomático catalán”, cando ese tema é competencia do goberno de España. Tragará Sánchez coa lista denominada por algúns como a dolorosa? E máis despois das declaracións aos medios de Rufián nas que afirmaba que “#ERC non está polo labor dun pacto global de lexislatura”: “O noso voto súase partido a partido” terminaba facendo un símil futbolista, tan afeccionado el ao balompé e seguidor do RCD español.

A reunión coa portavoz de Junts, Mirian Nogueras, celébrase o vindeiro venres, As peticións da enviada de Puigdemont irán na liña dos republicanos, incluso un pouco máis lonxe para marcar distancia, e prevese que sexa máis dura da mantida cos republicanos. Entra dentro da estratexia de Puigdemont, quen por certo está a esperar unha chamada de Pedro Sánchez coa que poder demostrar o poder que lle dan os seus votos. Chamaralle Sánchez? Por lóxica parece ser que non, pero a lóxica en todo este proceso desterrárona a terras afastadas. Non sei quen dixo que “todo é posible, a menos que non o sexa”. Ao final algúns aceptan que estamos a vivir nunha sociedade onde a mentira é a rutina, a traizón unha lóxica e utilízase unha venda que cobre a hipocrisía. 

Como se adoita dicir, seguiremos explicándolles…