Yolanda Díaz ten a pedra de Unidas Podemos no seu zapato

Cando as cousas non se pechan ben - aplicable a pactos políticos - o máis probable é que tarde ou cedo salten polo aire. É lóxico, ou mellor devandito humano. Os intereses particulares, os protagonismos e o quedar fóra de xogo non pode ser asimilado polos protagonistas, o seu ego non llo permite, faltaría máis.

A plataforma Sumar que agrupa a uns cantos partidos político - demasiados- e que lidera Yolanda Díaz e que nas anteriores eleccións formaba parte da lista de Podemos por decisión persoal de Pablo Iglesias, amo e señor do partido - aínda que a imaxe de “mando” protagonícena tres mulleres, é para disimular- veu protagonizando tiras e afrouxas con Unidas Podemos: deixar fóra da lista a Irene Montero, Echenique e uns cantos. Non darlles as posicións na lista que pedía Belarra e compañía e unhas cantas cousas foron minando  aínda máis a confianza entre Sumar e Unidas Podemos.

Díaz, vendo a que estaba a caer con Irene Montero e as súas meteduras de pata como ministra, onde quedaba patente, segundo as enquisas das que dispuña, que Podemos sufriría un duro castigo nas urnas se se presentaban coas súas siglas, tirouse á piscina impondo coa montaxe express de Sumar  as súas condicións ao que até entón fora o seu “partido”. As formas e o fondo puxeron dos nervios á excluída e soberbia Irene Montero e aos seus palmeiros. Como non quedou máis remedio, aceptaron o que lle ofrecía a ferrolá. Iso non significaba que ían tirar a toalla, nin moito menos, senón que se acazaparon esperando a mellor oportunidade para devolverlle a xogada á vicepresidenta en funcións. Os resultados das eleccións do 23 de xullo non foron os esperados: primeira na fronte. As declaracións de Belarra sobre que os deputados de Unidas Podemos poderían ter liberdade de actuación dentro do grupo non gustaron nada a Díaz. Como resposta, a líder pasou dos seus colegas e nomeou a Marta Lois como portavoz do grupo e a Aina Vidal, de En Comú Podem, como portavoz adxunta, cargo que pedira Belarra. Pero a resposta da vicepresidenta foi esa e ademais, non lle deron ningunha portavocía ao partido azamboado: deixounos invisibilizados, ou o que é máis claro, haos ninguneado.

Belarra instaba á líder de Sumar a que rectificase. É máis, pedía ter dous ministerios - para ela e Irene Montero? Iso parece-. Pero a súa petición foi contestada pola flamante portavoz Marta Lois quen declaraba en rolda de prensa que” non toca falar agora de ministerios, nin de persoas “, primeiro hai que formar parte do Goberno de coalición -se é que é posible- e chegar a un acordo programático. No seu día o controvertido adestrador de fútbol José Mourinho dixo unha frase moi gráfica: “Despois de Deus estou eu”, Frase moi pertinente coa súa personalidade e a líder de Sumar. 

As discrepancias dentro da plataforma Sumar chegaron por parte de EU que tamén quedou fóra da primeira liña, situación que non lle gustou ao seu líder Alberto Garzón, que expresou o seu malestar a Díaz.

As cousas empézanselle a complicar aínda máis a Yolanda Díaz, dado que Unidas Podemos está a avisarlles de que poden ir por libre e non ater á disciplina de voto tanto na posible investidura como noutras cuestións. Se se producisen novas eleccións, Unidas Podemos ten previsto unha votación para elixir á súa candidata. Someterase Díaz a esa consulta? Máis ben non. Pero é un as que se gardan as azamboadas na manga.

A galega, coa súa viaxe a Bruxelas para entrevistar con Puigdemont, cometeu un gran erro que pagará nas urnas, se hai eleccións. O constatable é que Sumar ten en Unidas Podemos unha pedra no zapato do que lle vai a custar traballo sacarlla, ademais os UI que están a traballar en silencio para reivindicar o lugar que lles corresponde. Dicía Mahoma que “tres cousas hai destrutivas na vida: a ira, a cobiza e a excesiva estima dun mesmo”, frase que na plataforma de Sumar ten unhas cantas destinatarias.