A análise sociolóxica da política en Ourense

 

Desde o inicio da democracia a provincia de Ourense cos seus caciques á fronte foi até hoxe o rompedero de cabeza do Partido Popular e tamén unha parte importante fomentado por este partido xa que para moitos caciques e a súa rede clientelar o Partido Popular era sinónimo de ascenso social con todo o que iso supón abrigo nos núcleos de poboación pequenos onde se necesitaba un posto de traballo fixo e un recoñecemento social a base do enchufismo, habendo algún dato onde se contabilizou até 300 postos nomeados a dedo na Deputación de Ourense. 

 

Por tanto aínda que non guste haberá que facer unha autocrítica e chegar á conclusión que a política e os políticos non deixan de ser un reflexo da sociedade abrigo cando esta é parasitaria do politico de quenda e uns e outros se necesitan, uns para manter o cargo público e outros o posto de traballo e que dá a entender que os 92 concellos que compoñen a provincia de Ourense estarían en cuestión co fin de manter o virreinato do baltarismo. 

 

Se tiramos de hemeroteca en Ourense desde o inicio da democracia forxáronse formacións como Centristas de Galicia de Victorino Nuñez e que foi o xerme de Coalición Galega de Eulogio Gómez Franqueira, todos eles por certo foron un verdadeiro quebradizo de cabeza para o PPdeG pero que á vez se necesitaban e retroalimentaban co único fin de manter ao cacique de quenda en Ourense e desta forma que os conservadores retivesen a Xunta de Galicia como no seu día ocorreu tamén con Cacharro Pardo entre outros na Deputación de Lugo

 

 O caso de Jacome non deixa de ser o último capítulo dun culebrón á galega e sendo máis do mesmo, onde se priorizan os favores e o clientelismo nunha provincia onde o cadro de actores non deixan de ser os propios ourensáns e a utilización que os caciques de quenda da súa provincia fan deles ou non.