En que se parecen a presidenta do Parlamento de Catalunya e Mafalda?

Din que as cousas boas fanse esperar - de verdade?-. Creo que en máis dunha ocasión é simplemente unha escusa. A proba témola coa elección da nova presidenta do Parlamento de Catalunya, Anna Erra, en substitución de Laura Borràs, polos motivos que xa coñecen. De “cousa boa”, a verdade é que non ten nada - para algúns si, especialmente para os que a propuxeron-, porque é máis do mesmo: Borras-2, e mesmo me atrevería dicir que con máis mala uva que a súa predecesora, que xa é dicir. O seu protector Puigdemont debe dicir aquilo de “si non queres caldo, toma tres cuncas”, que é a mensaxe lanzada aos republicanos. Ao resto de partidos moléstalles, máis aínda aos de Junqueras a pesar de votala.

Erra é unha política con altísimo grao de intolerancia cara aos que non pensan como ela. En 2020 pronunciou unha frase que a cualifica: “Os castellanohablantes que viven en Catalunya son colonos, non son cataláns”. Con esta estreiteza de miras, pode ser a presidenta da segunda institución de Catalunya? O é porque os que a votaron Junts e ERC, que teñen que”confirmar” o seu independentismo para non perder votos- decidiron que sexa así-. O que significa que a “esmorga parlamentaria está servida”, espectáculo asegurado.

A nova presidenta no seu discurso ante as súas señorías deixou claro que a liña que vai seguir é a mesma que Borràs: confrontación e circo mediático. Para marcar territorio na súa primeira intervención, negou a palabra ao líder de Cidadáns, Carlos Carrizosa, unha actitude de tolerancia e respecto. O mesmo respecto que mostrou a todos os cidadáns que non pensan como ela ao realizar, ao día seguinte da súa toma de posesión, unha visita a Puigdemont en Waterloo, para presentarlle os seus “respectos”, recibir instrucións e visualizar que o fuxido é o que segue tendo o control. Un acto que indica que iso da división entre cataláns-  para ela unha parte colons- volve estar na súa axenda, coma se non houbese máis problemas que resolver. Dicía o político arxentino Alfredo de Angeli que “as institucións teñen que estar ao lado do pobo e non do partido do Goberno”, Engadiría de toda a cidadanía, porque ao final, o respecto que ela reclama para a institución que representa é unha rúa de dúas vías onde, si queres recibir respecto, teno que dar ela tamén. Iso da lei do embude non debería formar parte dos que se chaman demócratas e teñen responsabilidades, que non é calquera. 

O malo do problema co comportamento de Erra é que ERC, que non contou cos votos de Junts na aprobación dos orzamentos, apúntese a reactivar a confrontación. É unha xogada pensada sen sentido de goberno para todos, senón en clave de partido para recuperar votos. Unha actitude que deixa en moi mal lugar aos republicanos, aínda que non lles guste. Ter sentido de país é facer todo o contrario do que acaba de facer. Hai unha frase de Mafalda que di: “Comprensión e respecto, iso é o importante para convivir cos demais e, sobre todo, sabes que?, non crer que un é mellor que ninguén".

Cunhas eleccións o 23 de xullo, coas enquisas que dan como gañador ao PP con VOX - aínda hai que votar-, os de Puigdemont freganse as mans. O PP fai subir aos independentistas, viuse. Quizais por iso, a eles non lles molesta o triunfo popular: “Cando peor mellor”, que se di.

Agora ben, con este panorama non tan afastado, e o goberno de Aragonés que non está moi alá que se diga, a pregunta é: Teremos eleccións en Catalunya no outono? Non o descarten, poida que sexa así, ir preparando.