Pablo Iglesias, a casualidade, os seus fillos e as redes sociais

Os tempos cambian, a introdución de novas tecnoloxías, novos espazos de comunicación -exhibición? Novas experiencias? - Iso é bo? Depende da utilización que se faga deles. As redes sociais están de moda, especialmente entre os mozos, que as utilizan con paixón, entrega e en moitos casos con irresponsabilidade. Son escaparates onde se expón a vida dos que fan uso delas: publicación de fotografías, comentarios, informacións familiares, profesionais, gustos, comentar o que fan, farán e un longo etc. É unha exposición excesiva onde a privacidade desapareceu. É bo? Creo que non. José Saramago afirmaba que “estamos a chegar ao fin dunha civilización, sen tempo para reflexionar, na que se impuxo unha especie de impudor que nos chegou a convencer de que a privacidade non existe”. Non andaba desencaminado o escritor portugués nesta reflexión.

Os medios de comunicación cada día máis – porque hai demanda- dedican espazos ás chamadas noticias do corazón. Neles téntase conseguir as primicias de persoas coñecidas, en todos os campos. Nese terreo hai xa un tempo entraron tamén os políticos. É coñecido, fai un par de anos, a “persecución" sufrida pola parella Pablo Iglesias, e Irene Montero desde que se compraron o “casoplón”, e cando naceron os seus fillos. Boas rifas cos xornalistas, sobre todo cos gráficos. Defendían a súa intimidade e o seu dereito a non ser molestados. Falaban de menores… Até aí, paréceme correcto, os menores e os non tan menores teñen dereito, aínda que sexan fillos de persoas populares ou cargos políticos, a non ser molestados. Creo que están no seu dereito de protexelos, aos fillos non se lles pode utilizar .

Esta premisa de que os fillos pasen desapercibidos tamén é válida para os seus proxenitores. Os fillos non deben ser utilizados, expostos polos seus pais Con que fin? Eles saberán. Estes días saltaba unha noticia “curiosa” que tiña como protagonistas a Pablo Iglesias e unha dos seus pequenos. No medio dunha das súas intervencións radiofónicas realizadas por streamer, ense coou a súa filla e interveu en directo pedíndolle que lle dese un bico mentres paternal pai explicáballe que estaba na radio. Unha escena en grao sumo tenra. A súa filla coáraselle “”. Non tiña a coidadora? Ou á avoa que vixiase á pequena e as súas outros dous irmáns? Seguro que si. Cando alguén intervén -  Igrexas é habitual no faladoiro da radio- toma as medidas para non ser molestado. Iso seguro que é así. Pero polo que sexa interesáballe mostrar a faceta de pai amantísimo, como fixo despois colgando nas redes  este episodio, con foto incluída. Con que motivo? A imaxinación é libre.
 

Pero non só Pablo Iglesias utiliza as redes sociais para expor aos seus fillos, é fácil ver como Irene Montero exhibe fotos deles de costas.

Son moitas as instantáneas con texto que soben ás redes: camiño da praia, xogando cos seus xoguetes nun amplo espazo, paseando cos seus pais… A exposición dos fillos das parella Igrexas-Montero é excesiva e non nova. Vénnos á memoria cando a ministra e flamante mamá levaba á súa bebe ao seu posto de traballo, ou a calquera reunión institucional, con fotografías incluídas. Na sede do ministerio da que é titular Montero, a pequena era coidada por algunha dos cargos de confianza que designaran a dedo. Gozaba e abusaba dos privilexios do cargo, cando calquera muller traballadora tamén con fillos/as non puido e segue sen poder facer o mesmo que ela. É dicir,levar aos fillos aos seus postos de traballo Muller feminista? Solidaria e exemplar? Está visto que non. Ela puido facelo, sen importarlle o mal exemplo que estivo dando ata que alguén lle dixo que parase de facelo. Montero e Igrexas aplican esa frase tan popular que di “feixe o que eu digo, pero non o que eu fago". Viñérono demostrando desde que tocan e gozan o poder. Como dicía Ortega e Gasset “o mando debe ser un anexo da ejemplaridad”, pero esta non está feita para o dúo que manda e controla Unidas Podemos.