Yolanda Díaz: “Amiguiños, si, pero a vaquiña polo que vale”

As interioridades dos partidos políticos son como a parte de atrás dos escenarios dun teatro. Só os que traballan nesa zona saben realmente como se manexan os fíos dos cambios de decorados. Os espectadores que asisten ao espectáculo, ven aos actores dentro dos decorados, sen saber como nun segundo pódese transformar unha escena noutra grazas a determinadas persoas que non ven. É a maxia do teatro, dos actores que interpretan cada un a parte do guión que lle corresponden, con especial interese nos actores principais, sen menosprezar aos secundarios, Aínda que o recoñecemento adoita ir para os artistas que xa conseguiron a etiqueta de estrelas.

En política, os intríngulis entre bastidores son os fíos que moven as escenas, con filtracións interesadas aos medios de comunicación, segundo conveña. É a gran obra da política e os seus actores principais.

Na presentación “oficial” de Yolanda Díaz - en calidade de vicepresidenta do Goberno- , na súa intervención na moción de censura presentada por VOX, a ninguén se lles escapou que era o seu primeiro míting, o seu pistoletazo de saída como cabeza de lista de Sumar, con ou sen Unidas Podemos, e por suposto sen primarias - que coñece ben como prepáraas Pablo Iglesias ,co que rompeu peras-. Díaz ten moitos defectos, pero o de inxenua e confiada non. Sabe moito de conspiracións, deslealdades e cambio de siglas cando o considera beneficioso para ela. Si non que llo pregunten a uns cantos compañeiros e políticos galegos, entre eles Xosé Manuel Beiras, quen despois de romper co seu partido o Bloque, creou Anova e aglutinou un grupo de formacións políticas de esquerda: Alternativa Galega de Esquerdas (#AGE). 

A fórmula de AGE presentouse ás eleccións autonómicas de Galicia do 2012, cun gran éxito ao conseguir 9 escanos e situar como a terceira forza política, por encima do Bloque. As cousas non foron ben pola ambición desmesurada de Yolanda Díaz, quería controlar AGE. Nese punto produciuse a ruptura de  Beiras e Díaz, dando orixe a un movemento “social” denominado As Mareas que nas eleccións municipais do 2015 conseguiron as alcaldías da Coruña, Santiago e Ferrol. Este” fenómeno “político serviulle a Yolanda Díaz como trampolín   para a súa carreira política dirixida a Madrid. Pero a cousa non terminou aí, se non que de novo se produciu a ruptura que deu orixe a Galicia en Común, plataforma coa que nas eleccións xerais do 2019 Yolanda Díaz entraba no Congreso . De aí, co goberno de coalición de PSOE e Podemos, chegou  a formar parte do Goberno de España, case nada.

Coa súa chegada ao consello de ministros, Díaz cambiou a súa imaxe, a súa forma de vestir e até o seu peiteado: unha estética totalmente oposta á das súas compañeiras podemitas -quen un ano despois imitaron á galega- debía marcar perfil propio, fíxoo. O seu discurso tamén: amabilidade, flexibilidade, dozura na súa forma de falar, pero firmeza. Unha mestura que desconcerta. Ese estilo de facer política haa catapultado a ser unha das ministras mellor valoradas e subiulle o ego.

Coa marcha do goberno de Pablo Iglesias e a designación a dedo de Yolanda Díaz como candidata ás próximas eleccións xerais polas propio Igrexas sen contar con primarias, trouxo as ”diferenzas” con Belarra e Montero que lle teñen posta a proa, coa inestimable axuda do propio Pablo Iglesias, que cada vez que pode arremete contra ela. É unha guerra por controlar a candidatura de Sumar que é como se chama o novo proxecto político - Cantos van xa?- de Díaz, que está disposta a deixar fóra ás Podemitas. Non as soporta aínda que en política non hai nada certo.

Con este panorama e o anuncio de Yolanda Díaz e o seu equipo de presentar o vindeiro domingo Sumar, os nervios e o xogo sucio desatáronse no partido de Pablo Iglesias que quere - pode pasar de primarias- os primeiros postos para o dúo Montero e Belarra. Proposta que non convence á líder de Sumar, que ten a súa folla de ruta trazada e parece que non está disposta a saír. 

As eleccións do 28-M serán un termómetro para coñecer os resultados que pode conseguir UP tras a aplicación das leis polémicas saídas do ministerio de Irene Montero, que segundo parece pódenlle pasar factura. Díaz non quere que lla vincule con elas, por iso marca distancia. Con elas, pero tamén, con Pablo Iglesias, ao que detesta.

Hai unha frase galega que seguro lle dixo Yolanda Díaz máis dunha vez nos últimos tempos a Pablo Iglesias: “Amiguiños, si, pero a vaquiña polo que vale”. Creo que non fai falta tradución porque se entende perfectamente. Pués así están as cousas entre os dous políticos.