Pois non. Esta vez tampouco houbo acordo entre o PSOE e o PP para a renovación do CXPX (Consello Xeral do Poder Xudicial), algo que leva catro anos pendente. Unha falta de acordo que, todo leva a pensar, débese ao PP, quen unha vez máis (e van xa unhas 20) botouse atrás incumprindo así un mandato constitucional (Título VIN, Art 122, CE).

A que se pode deber realmente esta resistencia, leste bloqueo do PP á renovación do CXPX? A resposta está moi, moi clara: o Partido Popular (PP) tenlle medo, pánico, ao que podería pasar si o poder xudicial español definitivamente democratízase. Porque, nese caso, cunha xustiza realmente independente (Titulo VIN, Art. 117.1 CE) e dados os incontables casos de corrupción e o elevadísimo número dos seus dirixentes e directivos implicados, non serían estraños os continuados desfiles dos mesmos polas salas da xustiza e os seus posteriores ingresos en prisión por corrupción. Pode ser algo histórico. Histórico e mortal para ese partido, xa que, segundo fontes xornalísticas que seguen a corrupción no Partido Popular na actualidade, son case un centenar (96) os dirixentes imputados, na súa maioría por corrupción: exministros dos gobernos de J.M. Aznar e Mariano Rajoy; expresidentes, exconselleiros e exdiputados de CCAA; expresidentes de Deputacións e exalcades, extesoreros… Só até o 2025 a Audiencia Nacional ten que xulgar 27 casos de corrupción do Partido Popular (PP). Unha corrupción que, segundo fontes fiscais, cústalle ao erario público español máis de 122 mil millóns de euros: 10% do PIB, que equivalen ao gasto público en ensino en España.

Evidencias como estas explican o pánico do PP a que se se renova o CXPX empecen a chegar aos distintos Xulgados e Tribunais, en moitos dos cales se tapan a maioría das súas xogadas, xuíces e maxistrados demócratas e independentes que administren a xustiza con liberdade, independencia e democracia, tal e como establece a Constitución Española pero que neste momento non se cumpren.

O poder xudicial español non só tapa as xogadas do Partido Popular (PP) senón que, en non poucos casos, converteuse nun perseguidor implacable e insistente dos partidos de esquerdas e moi especialmente de Unidas Podemos, a pesar de que, a día de hoxe, todos os casos xudiciais que se lle abriron tiveron que pechar por falta de probas. Un caso paradigmático é o do maxistrado da Audiencia Nacional, o señor García Castelló -17 anos en postos nomeados polo Partido Popular, que investiga a operación Kitchen pero na que se nega a imputar a Dores de Cospedal en contra do criterio da Fiscalía Anticorrupción- quen segue no seu particular cruzada contra Unidas Podemos, e moi especialmente contra un dos seus fundadores, o señor Juan Carlos Monedero, a pesar dos reveses xudiciais sufridos e do criterio en contra da Fiscalía que acusa a ese maxistrado de "cruzar todas as liñas".

Unha falta de acordo sobre a obrigada renovación do CXPX que, por outra banda, supón para o señor Núñez Feijóo, a quen tamén lle tremeron as pernas como ao seu partido, un chanzo máis no que parece unha imparable deterioración da imaxe de bo xestor e político demócrata e liberal que lle fabricaron uns medios de información e opinión que, por ese servizo, foran espléndidamente retribuidos. Unha deterioración de imaxe que tamén afectou á súa condición de líder do Partido Popular, unha posición que cada día que pasa parece máis débil e cuestionada, especialmente polo sector máis ultra das dereitas españolas. Cóntase que en círculos madrileños achegados ao Partido Popular (PP) cada vez son máis as voces que empezan a cuestionar a Núñez Feijóo como cabeza de lista para as eleccións xerais do 2023.