Sempre me parecía que o agora presidente da Junta de Andalucía, Juan Manuel Moreno Bonilla, - Juanma para os amigos- era un político mesurado, con criterio, sen grandes estridencias e con pouco afán de protagonismo. Esas calidades, máis o pacto con Cidadáns e Vox no primeiro mandato, a pesar de que as eleccións as gañou Susana Diaz, fixéronlle presidente do Goberno andaluz. Eses catro anos, cómodos con Cidadáns e discreto co partido de Abascal, o foron consolidando como un político consistente.

O presidente da Junta de Andalucía, Juanma Moreno

En abril deste ano convocou eleccións - anticipadas- para celebralas o 19 de xuño. O mal candidato dos socialistas, e a boa imaxe de Moreno Bonilla - que contribuíu a iso o vicepresidente Juan Marín do partido laranxa- fixeron posible a maioría absoluta do PP, que deixaba aos socialistas fose do goberno andaluz despois de 40 anos. Un triunfo tan contundente non o esperaba ninguén: gañar si, pero non a maioría absoluta obtida.

Moreno Bonilla conseguira o nunca visto: consolidarse como figura nacional do PP, ademais de ser a outra cara da moeda da súa compañeira, Isabel Díaz Ayuso, que representaba, ata o de agora, todo o contrario que el: prudencia, temperanza e conseguidor de pactos. Todos lle daban xa como o posible substituto de Feijoo se este termina queimándose. Pero velaquí que o prudente de Juanma soltouse “a melena”, e dixo que si á estratexia marca desde Xénova de dinamitar ao presidente do goberno Pedro Sánchez, cun material tan sensible e populista como a baixada de impostos que anunciou non hai tantas horas no transcurso da súa intervención nun Fórum, en Sevilla.

Moreno Bonilla anunciou – xa é efectivo- a baixada do imposto de Patrimonio do que se beneficiarán 5.000 empresarios, que deixarán de pagalo. Tamén deflactar o IRPF para atenuar o impacto da inflación, supresión do imposto de doazóns e a supresión do canon da auga a partir do próximo ano. Con todas estas medidas, a Xunta deixará de ingresar 900 millóns. O líder do PP andaluz presumiu de que esta será a sexta rebaixa de impostos que realizou desde que é o presidente dos andaluces.

Rompendo esa imaxe de persoa prudente e conciliadora, rematou a súa faena convidando os empresarios cataláns - porque non ao resto?- a que se vaian ao seu a Andalucía. Fíxoo co seguinte argumento: “En Catalunya hai imposto de sucesións e doazóns e hai imposto de patrimonio e aquí non, e ademais aquí non nos imos a independizar nunca porque somos orgullosa parte de España”. Estas declaracións provocaron o rexeitamento do goberno catalán e non se fixo esperar, lóxico por outra banda, unha resposta: viñeron a dicir que deixen a Catalunya en paz. Supoñemos que Alejandro Fernández, líder do PPC, debe estar a se tomar unas cantas tilas, aínda que a disciplina de partido téñena que asumir sen rechistar.

O acto do home tranquilo, Juanma, non é un feito illado, nin que xurdise por xeración espontánea, sen malicia: é unha estratexia de todo o partido para dinamitar ao inquilino actual de Moncloa. Fano cando o presidente español atopábase en Nova York, participando na reunión da ONU e chupando cámara dos medios amigos que se levou á cidade dos rañaceos.

Como nada é casual, ás poucas horas, o presidente de Murcia saía explicando que o seu goberno tamén aplicará rebaixas fiscais. Iso quere dicir que a seguinte en anunciar as rebaixas será Galicia., non o dubiden nin un instante.

A tensión entre os dous grandes partidos, PSOE e PP, vai ir en aumento en relación directa á proximidade das eleccións municipais e algunhas autonómicas.

O presidente de Andalucía, do mesmo xeito que fixese no seu día a presidenta madrileña, meteuse nun bo bulleiral populista, algo que ninguén cría que chegaría facelo. Sairalle ben?