Está claro que cando os partidos políticos se presentan ás eleccións teñen o seu programa electoral -non sempre o cumpren- e supostamente a cidadanía outórgalles o seu voto polo mesmo, nos tempos actuais, son outros parámetros os que rexen o voto, como se puido comprobar recentemente.
Os cargos institucionais, caso do presidente do Parlament, é o representante de todos, non dunha parte. Iso debería ser, pero a teoría non sempre se cumpre coa práctica. Exemplo témolo no estreado presidente da segunda institución de Catalunya, Roger Torrent.
Agora, como cargo institucional, debería ter sentido de país, e non de partido, feito que non se corresponde coa súa actitude máis que partidista. Que o president do Parlament leve colgado na lapela da súa chaqueta o lazo amarelo, non é un signo de que as cousas vaian cambiar, senón é a continuidade dunha política suicida e excluínte. Onde está a visión de país? Quen pensa, nestes momentos, en volver á normalidade institucional e seguir loitando por Catalunya?
Xa está ben dos personalismos dalgúns políticos que están por encima dos intereses xerais e o sentido da responsabilidade que se esperan deles. Xa está ben de seguir mareando a perdiz e volver de novo ao momento de partida. Pero non lles dá vergoña esta situación? Nos choques de trens sempre se sae mal parado e en Catalunya están a pagarse moi caras as accións irresponsables dunha determinada clase política e a pasividade doutra.
O presidente do Parlament, o único que debe levar na súa chaqueta é a insignia da instución que representa, o demais sobra, é innecesaria, impropia do cargo e excluínte, así de claro, gústelle ou non.
Roger Torrent apuntaba no seu Twitter “Hoxe fixen a miña primeira visita institucional a Sant Vicenç dels Horts para inaugurar a 1ª Mostra Internacional de Pastelería. Un sector onde tradición e innovación non se miran con desconfianza, senón con vontade de avanzar xuntos. En política esta receita é igual de válida”, para engadir a continuación que “Tamén puiden falar coa Nieves, o Lucas e Juana, a muller e os fillos de @junqueras. Están fortes e esperanzados que en breve se fará xustiza e poderán volver ter a Oriol con eles".
Ninguén dúbida e a súa actitude está a confirmalo que o presidente do Parlament fala de República, de independencia, de presos políticos e de apoiar a investidura de Carles Puigdemont, sen ter en conta as leis. Se vai continuar por este camiño, está a xogar con lume e xa se sabe o que ocorre. O malo do asunto é que quen paga as consecuencias dos seus actos son todos os cidadáns, os que opinan coma el e os que non teñen nada que ver. Quedan poucas datas para coñecer outro capítulo de saltarse a legalidade.
Dicía Moliére que “Non é soamente polo que facemos, senón tamén polo que non facemos, que somos responsables”.
Escribe o teu comentario