É o PP actual unha gaiola de grilos?

Estes días, vendo como está o panorama político, o papel que está a xogar cada líder en activo e os que o foron (algún máis novo nunca se foi), tense a sensación de que a política está a vivir como nunha gaiola de grilos á española. Porque, para a cultura chinesa, os grilos son vistos como símbolos de boa sorte e prosperidade, e para os chineses ter en casa un grilo é presaxio positivo. Mentres que, en España, significa unha situación de gran desorde, confusión e moito ruído, alboroto, e onde a xente non se entende.

O PP anda enfaenado en Valencia para elixir ao sucesor de Carlos Mazón, o presidente que dimitiu “” e segue en funcións ata que elixan ao novo. A clave do próximo candidato a presidir Valencia está en mans de Vox, é dicir, de Abascal, que controla con man de ferro o seu partido (casarío). As condicións teñen que ver coas ideas do partido ultra. Se non as acepta, os populares non terán presidente e o resultado está claro: eleccións, que non lle conveñen ao PP valenciano, tendo en conta o desastre da DANA e a actuación do goberno Mazón, e o seu apoio até fai ben pouco do líder nacional, Alberto Núñez Feijóo, que se enfangó até o nariz.

Aínda por riba, o estado de ánimo da presidenta madrileña, Isabel Díaz Ayuso, non é bo; até lle deu uns pequenos arrechuches de saúde. Non é para menos, tras as declaracións da súa parella (que non noivo) ante as súas señorías, que non foron moi boas. A iso engadímoslle a papeleta da súa man dereita, ideólogo e escribiente de discursos, Miguel Ángel Rodríguez, que quedou ben retratado.

A este panorama hai que engadir a convocatoria de eleccións en Estremadura, que realizou a súa presidenta vendo que é o mellor momento para ela e o seu partido, ante o panorama que están a vivir os socialistas estremeños e o seu candidato polo caso do irmán do presidente do Goberno, Pedro Sánchez. Pero non é o único problema que ten encima Feijóo. En Andalucía, o goberno de Moreno Bonilla, cos cribados do cancro a varios miles de mulleres, afronta un tema nada menor, tanto a nivel de saúde como polas consecuencias que está a ter para as afectadas, algunhas con resultado de morte. Isto sucede a poucos meses das eleccións na comunidade, e temen que a situación non lles beneficie en nada; temen pagar nas urnas as consecuencias.

En todos os casos que ten agora o PP hai un denominador común: Vox, que ten a chave da gobernabilidade agora en Valencia, dentro de menos de dous meses en Estremadura, despois en Castela e León e, por que non, nunha posible vitoria de Feijóo, que, segundo as enquisas, sobe como a espuma a conta dos populares. Abascal está a gozar de xeito abondo con esta situación na que ten a chave e o poder de utilizala. Está a facerlle pagar ao líder popular “as súas saídas de ton” contra Vox, non hai tanto tempo. Abascal está a aplicar o refrán que di: “onde as dan, tómanas”. O malo da vinganza, como dicía Confucio, é que “antes de empezar unha viaxe de vinganza, cava dúas tumbas”.

O PP parece que está metido nunha gaiola de grilos española, e ata que o líder popular faga calar aos seus compañeiros, impóñase con criterio único, e deixe de dar bandazos como até agora, a gaiola seguirá sendo un lugar ruidoso e ingobernable. Así pensa gobernar un país? Terá que preguntarllo a Abascal, que llo está pasando de xeito abondo. Mentres, pensa alguén na cidadanía e nas súas necesidades? Non.

Antigamente colocábase unha gaiola de grilos (nos pobos) nas habitacións dos nenos, porque co seu peculiar “canto” escorrentaba ás arañas. Agora sería bo tapar a gaiola cun trapo escuro que non deixe pasar a luz e deixar que se maten entre eles, ou que deixen de emitir ese son tan molesto que é o cri-cri, ou, como o chaman os estudiosos, a estridulación. Outro día falaremos das outras gaiolas, que en todos os partidos hai, aínda que algúns traten de disimulalas mellor.