Alvise e Quiles: un dúo de provocadores da ultradereita

Que a xente nova ha estado sempre disposta a saír á rúa para protestar por situacións, actuacións ou decisións que consideran que non deben dar é unha realidade. Sempre estiveron aí, aínda que nalgunhas etapas daban a sensación de estar un pouco “paralizados”. Desde hai xa algún tempo, a comunidade estudantil de novo volveu ás rúas. É un bo sinal que os mozos se preocupen polo que sucede no país e protesten, reivindiquen. É un signo de boa saúde democrática: os mozos implícanse na vida política deste país.

A situación, nestes momentos, é de preocupación cando seudoperiodistas convértense en activistas que o único que buscan é a provocación. Este é o caso de Vito Quiles, a vergoña dunha boa parte da profesión. A súa andaina iniciouna no Congreso dos Deputados, “asaltando” a deputados con preguntas que eran máis acusacións que verdadeiras preguntas. Nas roldas de prensa marcaba estilo do que non debe ser un xornalista, ata que os colegas que cobren a información parlamentaria plantáronse. É igual, el seguía nas redes sociais azuzando o ambiente. Como aí non había onde rascar máis, sumouse a manifestacións, facer ver, collendo o megáfono e soltando as súas arengas, preludio de formar parte dunha lista electoral nas próximas eleccións, que se está traballando de xeito abondo nas redes sociais.

O ultradereitista Quiles ten claro que outro punto que pode reportarlle notoriedade e adeptos son as universidades. Ese está a ser o seu obxectivo actual. Anuncia a súa presenza en redes sociais, non solicita permiso para os seus actos e xa ten marcado o resultado do seu mitin. Reúne aos seus incondicionais e en fronte atópase con outros estudantes que non están de acordo cos seus actos, o seu ideario de facha redomado, e saen a defender a democracia da que se vale este provocador, que conseguiu o que pretendía: que os medios de comunicación falen del e mostren esas imaxes… Unha operación de mercadotecnia gratuíta. Pero quen está detrás deste individuo? Quen lle paga? Todo o que fai este individuo, que se presenta na universidade con seguridade para que o protexan, de onde salgue? Quiles non vive do aire, senón do diñeiro que percibe. De quen?

O preocupante desta situación con personajillos como el, que cantan a Cara ao Sol, que levan bandeiras preconstitucionales, que reivindican a figura do ditador Franco, que de pacíficos non teñen nada, que usan a violencia e que xeran odio, non pinta ben. É unha nova etapa na que se reivindican tempos pasados do franquismo, que para nada foron mellores. A historia que coñecen e predican (non se preocuparon de informar ben) nada ten que ver coa realidade: está manipulada. É curioso que reivindiquen a ditadura aproveitar das liberdades da democracia. Non respectan os resultados das urnas e a súa meta é cargar a todos os que non pensan como eles.

Outro dos casos de manipulación é o do agora eurodiputado Luís Pérez, coñecido como Alvise, un populista fundador dun chiringuito chamado Acabouse a Festa (por certo, Quiles estivo na súa fundación, pero dous galos non poden estar no mesmo curral). Con esa verborrea que lle caracteriza conseguiu os votos suficientes para chegar ao Parlamento Europeo, onde enseguida se fixo notar. Agora a institución europea ha posto en marcha o segundo procedemento para levantarlle a inmunidade parlamentaria. Este proceso está a levarse a cabo por petición do Tribunal Supremo español para investigalo por suposta financiamento irregular do seu partido.

Este novo líder, cuxa campaña —como anunciaba o nome do seu partido— dicía que aos políticos actuais, aos que tachaba de corruptos, íaselles a acabar a festa. Estes dous exemplos de personajillos non son os únicos; hai uns cantos máis que as redes sociais encumbran. É un perigo que estean a liderar proxectos que en nada benefician á sociedade e que conseguen enganchar a xente moi nova. Algo se terá que facer para que non vaian a máis: o racismo e a xenofobia son as bandeiras deste elemento, que non só non acaban coa festa, senón que se apoderan dela. Hai centos de frases deste eurodiputado badanas; unha delas é: “Cada vez hai máis inmigrantes ilegais que non sabemos si son violadores”. Unha frase que define moi ben ao personaxe.