Barcelona abriuse ao mar e foi obxecto dunha transformación moi importante con motivo dos Xogos Olímpicos do 92, que acolleu a capital catalá, hai agora 25 anos. A unidade de acción de todas as administracións e partidos políticos foi exemplar e coa axuda inestimable de Juan Antonio Samarach nunca llo gradecerán o suficiente. Non había siglas políticas, só a vontade de traer a Barcelona o acontecemento deportivo máis importante que se celebra cada catro anos.
Agora, un cuarto de século despois, outro acontecemento tan importante e duradeiro no tempo: a localización da Axencia Europea do Medicamento en Barcelona, voou a Ámsterdam, coa inestimable axuda dos políticos independentistas con responsabilidades de goberno, incluída a alcaldesa, Ada Colau, que navega en todas as augas en público, pero en privado dá o seu apoio ao "o seu ideario".
A triste realidade é que Catalunya quedouse sen a Axencia que dispón dun orzamento de 340 millóns de euros, traballan unhas 1000 persoas que atenden máis de 1.500 empresas, que dan traballo a máis de 4.500 persoas de maneira indirecta. Ademais aténdese a uns 40.000 técnicos que acoden anualmente á súa sede para presentar proxectos. Todo un bombón que se esfumou para desgraza da economía, o desenvolvemento e o prestixio de Barcelona, Catalunya e España.
Este triste acontecemento é outra consecuencia máis dos acontecementos que veñen vivindo desde hai un tempo, provocados por uns gobernantes que contribuíron de maneira directa á inestabilidade, da que ata agora, unha Catalunya moderna, traballadora, inclusiva e europea. Todo iso perdeuse, que máis ten que suceder para cambiar o chip e abandonar dunha vez unha idea tan pelegrina que ata o momento só trouxo problemas?
O sumar esforzos deixando de lado as siglas, antepoñer o ben común por encima dos intereses partidistas debería ser o primeiro obxectivo de todos, pero aquí do que se trata é de dividir, é a mellor maneira de deixar escapar as oportunidades que pasan unha soa vez por diante. Non é suficiente dicir que é Barcelona e todo os problemas esquécense porque o que se espera é estabilidade e garantias cirscunstancias que agora non se dan en Catalunya.
Que pena que o exconseller Comín, este luns, non se fixo a foto con Dolors Montserrat e Ada Colau, nesta xornada tan triste.
Churchill : "O que este país necesita son máis políticos desempregados". Pois iso…
Escribe o teu comentario