Nin un paso atrás?

Carmen P. Flores


Forcadell salida tribunal supremo 9 noviembre


Carmen Forcadell e os cinco membros da Mesa do Parlament "asumiron a intervención derivada da aplicación do artigo 155 da Constitución". É máis, "ou ben renuncian á actividade política futura ou -os que desexan seguir exercéndoa- farano renunciando a calquera actuación fóra do marco constitucional".


O que quere dicir é que todo o que sucedeu ao longo deste tempo foi unha farsa de dimensións monumentais, que enganaron aos que crían que isto era coma cantar unha canción de Llach e todos para casa.


Por que o cambio de opinión repentino de todos eles? Por medo a rematar no cárcere? É evidente que si. Pero para chegar a este punto algo tivo que suceder entre medio que non explicaron. Pacto? Que máis cousas? Como diría un anuncio da tele dunha coñecida marca de tomate, "cuate, aquí hai tomate".


"Nin un paso atrás", dicía no auditorio Forcadell para seguir alimentado a cidadanía entregada á causa e, de vez, cambia de opinión e "onde dixo digo agora di Diego". Isto é o máis desconcertante que se viu, dirán os abnegados cidadáns que se entregaron en corpo e alma á causa. Que causa?


Isto é coma un exército que perdeu a guerra e ao final cada un vai ao seu a co berro "sálvese o que poida". Pero é que hai ex membros do goberno, coma o vicepresidente Junqueras, no cárcere. Co ex presidente Puigdemont e os restantes ex consellers fuxidos a Bruxelas, onde están a facer o ridículo máis espantoso e disparando contra todos os países europeos por non apoiar as súas "xustas" reivindicacións. Son tres estampas diferentes dun mesmo problema: a tolemia dun goberno e unha parte do Parlament de atentar contra o estado de dereito, as súas leis e o Estatut.


Os que estarán coma unha moto son os que seguen en prisión, ou haberá outro pacto para sacalos? Desconcerto entre os fuxidos, pacto tamén? Para o cidadán de a pé toda esta situación non é entendible, só éo para os que están metidos na historia.


A verdade nestes momentos non se vai coñecer, como adoita suceder, mentres a xustiza, que é "independente" e din que é cega porque leva unha venda nos ollos e a súa explicación é: "a xustiza non mira ás persoas, senón aos feitos". Pois haberá que crelo, ou non?


E como diría un bo amigo meu: e agora que? Non creo que isto quede aquí, porque os que quedaron coas rúas non van estar dispostos a deixalas e ademais o cabreo que van a coller é dos que fan historia. Van interpretar que lles tomaron o pelo. Eles, que foron empuxando a todos para chegar ao precipicio, agora resulta que dan un paso atrás e non queren suicidarse.


O triste do asunto é que a decisión de volver á legalidade non a tomaran antes e así evitarían a fractura social, a marcha das empresas e botar por terra a localización da Axencia Europea do Medicamento e tantas cousas máis.


Quen levanta o país agora? Os de sempre, se é que isto remata aquí.


Artigo publicado previamente en Catalunyapress.es

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE