Os partidos políticos teñen que inventar calquera cousa para conseguir votos naqueles colectivos que non adoitan votalos. Por iso, non dubidan en escudriñar personaxes que se presten ao xogo a cambio dun bo salario que nin en soños imaxinaran.
A ERC, con pouco predicamento nos colectivos castellanoparlantes, ocorréuselle a idea de fichar un charnego, fillo de andaluces, pero con menos graza que un sueco bailando sevillanas. O elixido non era outro que Rufián, o reconvertido ao independentismo por necesidade. Un provocador, falto de cultura e sobrado de idiotez, e chulería. Iso si, pouco traballador pero moi mediático. Coñéceselle algunha proposta no Congreso dos Deputados? Os únicos méritos recoñecidos no hemiciclo son as súas provocacións, exabruptos e a falta de intelixencia nas súas actuacións. Todo un exemplar, non precisamente político. Pero, a ERC está a servirlle como bufón da corte. Aínda que votos poucos lle trouxo, porque entre os outros cataláns, o que produce é urticaria crónica e repelús.
Agora, Fachín o de Podem, o que denuncia aos dirixentes de Madrid, marcha -cinco minutos antes de que o boten -, cando teñen atado para el e o seu grupo de seguidores, aos que protexeu utilizándoos, a súa posible entrada na lista de ERC, aínda que el o nega. El, que é un demócrata a tempo parcial, que non consulta ás súas bases os temas, como marcan os estatutos, senon que vai ao seu sen importarlle as súas bases nin cargos electos, agora é o gran demócrata. É o demócrata de boca para fóra e mediático, porque moitas das súas decisións, as dos equipos que forma, os afiliados decátanse polos medios de comunicación.
Hai uns días, o demócrata reuniu as bases nunha asemblea -previa declaración aos medios de comunicación- para falar da situación. Limitou as intervencións dos asistentes e, cando levaban apenas dúas horas de reunión, marchou dicindo que tiña que ir a TV3 porque lle ían facer unha entrevista no 3/24. A mesma era ás 23 horas. Ou sexa marchou 3 horas antes, para que? Os presentes aínda o seguen preguntando. Ese é Fachín, un autoritario que lle sobra chulería e lle falta diálogo e democracia que tanto denuncia.
Fachín marchou cando xa tiña resolto o seu futuro político, que pasará máis por ERC e non tanto pola CUP que é un partido asembleario, e como se puido comprobar durante todo este tempo, iso de que sexan as bases quen elixa, non lle gusta o máis mínimo.
Fachín tomoulle o pelo aos seus compañeiros e aos votantes de Podemos, porque agora volveuse independentista, por moito que diga publicamente que non o é. Só hai que lembrar a súa última intervención no Parlament, no que supliu a Puigdemont, defendendo a votación para declarar a independencia, atacando os partidos constitucionalistas. Intervención que foi longamente aplaudida pola bancada independentista. Tiña que rematar o traballo que viña facendo desde hai xa algún tempo. El si que é un traidor á ideoloxía do seu partido, os seus compañeiros e os seus votantes.
Agora, coa operación Fachín, ERC xa teñen dous bufóns mediáticos que animem o galiñeiro, porque outra cousa, como demostraron, non teñen. O fin xustifica os medios, pensarán o dúo cómico Rufián & Fachín, unha parella con percorrido moi curto. "Cando se mente non só se agocha a verdade, tamén a covardía".
Moitos estánse preguntando agora: para que serviu a cea de Pablo Iglesias con Oriol Junqueras na casa do celestino Roure? Ben lle fixo a pirula ERC a Podemos e o seu líder Pablo Iglesias. O malo do asunto é que Fachín quedou coma un mártir, cando a verdade é que é un verdugo.
Escribe o teu comentario