Moito ruso en Rusia, moi boa a ensalada rusa

Terradellas explicou nesa entrevista que alí se falou de soldados, dun suposto apoio militar a Catalunya en caso de independencia e mesmo da presenza de miles de soldados rusos e moito diñeiro para apoiar a “independencia”.

As comisións adoitan ser unha arma de dobre fío sobre todo para os que están implicados e queren aparentar que eles non teñen nada que ver, ou que desexan dar carpetazo ao ploma. Hai outros casos que adoitan pedir comisións para outros, pero néganse a realizalas cando lles afecta directamente. É a chamada lei do embude, que define moi ben aos seus autores.

Mentres partidos independentistas, podemitas e os seus compañeiros, os comúns de Colau, non deixan de reclamar unha comisión específica no Congreso para esclarecer escóitalas do programa Pegasus E non están dispostos a renunciar á “presa” que significa desviar a atención doutros temas máis importantes. Dicía Jaime Balmes que “o home emprega a hipocrisía para enganarse a si mesmo, seica máis que para enganar a outros”.

Mentres os ataques máis feroces veñen dos políticos espiados implicados en “o procés”, encabezados por Carles Puigdemont - que está desatado, debe aburrirse moito- salta a información xa coñecida, pero máis ampliada, e non é unha noticia falta, das relacións do independentismo co país que goza dunha ampla democracia, que é Rusia. 

Hai informacións que así o certifican, pero non só iso, senón que uns do seu artífices, Victor Terradellas e exresponsable de Relacións Internacionais de CDC e presidente da Fundación Catmon e personaxe moi amante de “a ensalada rusa, ou quizais do caviar, confirmaba nunha entrevista na radio do conde que a finais de outubro do 2017 producíronse dúas reunións de Puigdemont con persoas relacionadas co Kremlin. 

Na primeira delas, celebrada na residencia oficial do presidente catalán - coñecida como a Casa dels Canonges- participaron o propio Puigdemont, Terradellas, un suposto xeral ruso e un catalán con vínculos con Rusia. Nese encontro secreto, pero nun edificio oficial, Terradellas explicou nesa entrevista que alí se falou de soldados, dun suposto apoio militar a Catalunya en caso de independencia e mesmo da presenza de miles de soldados rusos e moito diñeiro para apoiar a “independencia”. Segundo o entrevistado, Puigdemont “dixo que se se quería facer, que se fixese. Supoño que encantado, como todos nós", afirma Terradellas.

O que explicou o gran estratego, diplomático e executivo Terradellas, que una desas reunións, entrevistas e outras fechorías, realizáronse na sede do Goberno catalán, representante do Estado en Catalunya, coa deslealdade manifesta, e non sucedeu nada, nin ninguén se rachou as vestiduras. Porque é algo normal, sen mala idea, un xogo de nenos. 

A pregunta agora é: Por que o Parlamento Catalán, os partidos, non pediu que se constitúa unha comisión para investigar “a trama rusa''? Pódenllo imaxinar. Hai que lembrar que non hai tantos días os partidos independentistas no parlamento rexeitaron que se constitúa unha comisión que estudase escóitalas que se fixeron en Catalunya a políticos e xornalistas. O rodete ‘indepe’ rexeitou a petición realizada por todos os partidos constitucionalistas. Por que non o consentiron? Sinxelamente porque igual o que poidan achegar as conclusións non lles interesa, e máis dun poidan saír salpicado.

É do xénero idiota pensar que o interese da Rusia democrática e pacifista de Putin en apoiar a independencia era gratuíto e que o cara a por a gran simpatía que lle inspiraban os seus dirixentes, A intención do novo tsar, non era nin é outra que a desestabilizar a Unión Europa. É dicir, meter un torpedo en España, con repercusión noutros países.

Con todo o que fixeron os cerebros pensantes do independentismo, que sigan co mantra empregando diñeiro público para temas partidistas e que sigan pedindo responsabilidades a outros sen que eles expliquen as súas andanzas rusas, é tomar por idiotas á cidadanía, é pasarse vinte pobos. A transparencia que piden aos demais, hai que practicala co propios, porque ao final idiotas é certo que hai uns cuantos, pero todos non.

O gran humorista Eugenio, nun dos seus memorables monólogos, preguntáballe a unha persoa de onde era, leste respondeulle que ruso, ao que o humorista respondeu “Ruso, tea mariñeira, cousa estraña Rusia, cousa curiosa Rusia... moito ruso en Rusia, moi boa a ensalada rusa, emocionante a montaña rusa. De que parte de Rusia é “usté”?

- Eu son da estepa.

- Mu bos os polvorones, mu bos os polvorones”. Pois iso.