Que o Covid non nos amargue estas festas

Luces de Nadal @ep

Co medo como protagonista nestas festas do Nadal e á porta de terminar un ano ao que se cría relanzador da vida, das persoas e a economía deste país, pois resulta que outra variante do ditoso covid veu para augar as festas e levar por diante a unhas cantas persoas - máis das desexadas -e de paso encher tamén as urxencias, as ucis e os confinamentos. Todo un panorama que non convida á alegría nestas datas do Nadal.

Pero sen deixar de lado a realidade que estamos a sufrir, o importante é asumilo, pero non deixarse levar polo pesimismo colectivo ou individual, senón plantarlle cara, coas consabidas prevencións, pero plantarlle cara. O importante é vivir, así de simple e á vez complexo. Que ninguén, nin o virus maldito introdúzase na nosa mente para amargarnos estes días, nin os que veñen, nin sequera todos os anos que nos quedan por vivir. A fortaleza humana queda demostrada nas adversidades. En máis dunha ocasión os paus que dan a vida, por certo, uns cuantos, os que os padecen chéganse a crer que van ser capaces de superalos, pero a forza interior, a esperanza e a loita son capaces de antepoñerse a case todo. Esa é a gran lección da vida e da condición humana. Dicía Colin Powell que “o optimismo perpetuo é multiplicador de forzas”.

Que estes días de desconcerto, axitación e preocupación, non impidan pasar da mellor maneira posible unhas festas que teñen un denominador común: gozar da mellor maneira posible uns días coa familia amigos e ata con coñecidos Xa se sabe que a limitación no número de persoas nas reunións pode desbaratar os plans iniciais, pero é igual, pódense buscar fórmulas para que a incidencia sexa menor, pero hai que facelas, Se aínda así, algúns están confinados, que pensen que está a compartir coas persoas que queren esas comidas, ceas ou charlas, que se lamenten pouco, porque o tempo terá que volvelo facer de maneira presencial. Esta batalla hai que gañala, é unha máis das que nos toca nesta vida de claroscuros, cuadriláteros e soidade. Non se quen dixo que a vida é ou unha gran aventura ou nada. Se non a expós como unha aventura, pasouse por ela sen pena nin gloria.

Cando leva xa un par de anos de saltos continuos, moitos se afixeron a eles, e tentan atopar fórmulas para pasalos da mellor maneira, entre elas están a risa, ou o sorriso que son un gran veleno para o medo, que todos tivemos ou seguimos tendo nalgún momento. Por iso, e esquecéndonos do que está a suceder, en todos os terreos, pero en especial na saúde que é o máis importante, a paciencia, é outra das premisas que debemos ter para saír adiante e non deixar de lado a esperanza que é o que non se debe perder nunca. Como dicía Schopenhauer: “Poucas veces pensamos no que temos; pero sempre nos que nos falta”.

Así que estas festas hai que tomalas con filosofía, e que nada nin ninguén sexa capaz de impedir gozalas, coas comidas favoritas regadas de viño, cava e o que faga falta, sempre cun sorriso, paciencia e algo moi importante que non se debe esquecer nunca: a solidariedade coas persoas que o están pasando mal. E ás que hai que axudar cada un na medida das súas posibilidades . Así que, boas e solidarias festas!