Yolanda Díaz, o Papa Francisco e Rosalía de Castro

Non hai mellor campaña electoral que realizar unha visita á súa Santidade o Papa Francisco cando quen utiliza esa carta é unha persoa que, tragándose a súa ideoloxía, aparenta o que non é e ademais enmascárao como unha visita “privada”, utilizando o avión oficial e facéndose acompañar por persoas de confianza do seu ministerio. Todo un embolique que seguro que a protagonista pensou que a súa Santidade, sen confesarse, vaillo a perdoar.

Que a vicepresidenta do Goberno, aspirante a inquilina de Moncloa, e como nova líder dunha futura plataforma fóra das siglas dos partidos, pero cunha composición de caras coñecidas, quixese ver ao Papa Francisco, ao que algúns chaman agora o Papa comunista - pasáronse sete pobos- non foi un feito casual. Non é que Yolanda se deu un golpe na cabeza e vise a luz que lle guía ao catolicismo practicante, é unha acción máis de márketing dalgún iluminado do seu equipo asesor que busca calquera escusa para ter protagonismo nos medios de comunicación e tentar convencer aos católicos que ela non é un comunista - demo vermella, con cola- senón unha muller moderna, que entende e “comparte” a relixión que durante anos foi e segue sendo tan importante na vida de millóns de españois, aínda que non vaian a misa cada día, nin cada domingo, nin sequera en festas de gardar.. Imos, que é un lavado de imaxe dunha candidata que sabe en todo momento amoldarse a calquera circunstancia, porque o fin xustifica os medios, que se adoita dicir para ver se pican e vótanlle nas próximas eleccións xerais.

O Papa Franciso con Yolanda Díaz @ep

Só dous días antes de que se producise a audiencia no Vaticano, filtrábase a noticia, que segundo algunhas voces fora traballada ás costas dos servizos do Ministerio de Exteriores, argumentando que era unha visita “privada”, coma se todo o mundo estivese aínda chupándose o dedo. E é que Yolanda Díaz, antes de ser ministra, xa era coñecida á parte de en Galicia, en todo o mundo e non necesitaba do seu cargo para chegar ao mismísimo Papa.

Segundo ela coa súa Santidade - ao que lle caeu a de Deus encima por prestarse ao xogo “comunista”- ha mostrado moita sintonía e aínda que non pode desvelar o contido da súa conversación “privada” de xefa de Estado, si apuntou que comentaron temas como que a xente teña un traballo digno, sobre a pandemia e o futuro do planeta. Toda unha conversación cos temas que ninguén pode estar en desacordo, porque iso non era o fin. Unha entrevista amable, con fotos que demostra que ela é capaz de convencer ao mismísimo Papa Francisco, cando se trata de falar só dos temas cos que están de acordo e deixar aparcados outros que os separan millóns de quilómetros. Pediulle desculpas Yolanda Díaz á súa Santidade por aquelas declaracións que fixo no seu día nas que trataba de aberrante que o xefe do Vaticano comparecese no Parlamento Europeo “con absoluto respecto ás distintas relixións, os parlamentos non son espazos para eles”. Seguro que pasaron de longo para que a ela non lle dixese o Vaticano é o seu espazo.

Como é preceptivo, a vicepresidenta levoulle un libro da escritora galega Rosalía de Castro, quen por certo era filla non recoñecida de José Martinez Viojoón, clérigo da colexiata de Santa María de Iría Flavia. Será por iso que elixiu esta autora? Sexa como sexa, o obxectivo perseguido pola aspirante a inquilina de Moncloa cumpriuse. Devandito o cal cabe esperar o seguinte episodio de como chamar a atención para conseguir votos. Dicía Bertrand Russell que “A humanidade ten unha moral dobre: unha, que predica e non practica, e outra que practica, pero non predica”.